Welcome to CHARM ACADEMY: SCHOOL OF MAGIC. Where every charm is power.

Transcription

1 Charm Academy: School of Magic by april_avery She is Ariela Davis, an ordinary girl with an ordinary life. Pero dahil sa isang insidente kinailangan niyang lumipat sa bagong school sa gitna ng kanyang Senior year. Sa isang MAGIC SCHOOL kung saan dating nagtuturo ang kanyang Lola. This story is about magic, adventure, fantasy and romance. Welcome to CHARM ACADEMY: SCHOOL OF MAGIC. Where every charm is power. Written by: april_avery COMPLETED 11/09/13 to 10/03/14 All Rights Reserved 2014 Trailer made by COLILAY ================= Charm Academy: Prologue Prologue: Sabi nila may kapangyarihan daw ako. Tinatawag nila iyon na Charm. Teka, hindi yung Charm na charisma. Charm as in magic powers. Weird right? And very creepy. Hindi ko alam na mayroon akong ganoong powers hangang sa pumasok ako sa isang odd school. Isang school para sa mga henyo at mayayaman. Isang school na mas malaki pa sa bayan namin. Isang school na may sariling hospital at market sa loob ng campus. Isang school na pinaliligiran ng matataas na pader. Nakakatakot ano? Yun talaga ang unang naramdaman ko.

2 Sabi nila special ako, na special ang school na yun. Sabi nila I will fit in. Nga ba? Welcome to Charm Academy: School of magic. Where every Charm is power. *** Author's Note: This story is inspired by the anime Gakuen Alice and written by a Potterhead. COMPLETED STORY. Thank you all so much sa mga nagbasa at magbabasa palang. Panoorin ang video sa side made by awesome Coleen! Enjoy reading!@april_avery -- Tweet me: avery_wpofficial hashtag: #CharmAcademy ================= Chapter 1: What's Your Charm? Chapter 1: What's Your Charm? Nakatingin lamang ako sa labas ng bintana ng kotse ni Grandma buong byahe. Sobra na akong bored. Ilang oras na ba kaming nasa daan? Hindi ba

3 talaga kami naliligaw? Puro puno nalang kasi ang nakikita ko kanina pa. Don't tell me na sa gitna ng gubat ang school na papasukan ko? "Grandma, sure ba kayo sa dinadaanan natin?" tanong ko for the nth time. "Ariela apo, malapit na tayo. Hwag kang masyadong mainip," nakangiting sagot niya mula sa rearview mirror. "That's what you said an hour ago." "Apo trusts me, dati akong nagtuturo dito. I know the place like the back of my hand." "But that's thirteen years ago." "Twelve years, apo. I'm only 62," pagtatama niya. I heaved a dramatic sigh. "Kayo naman kasi eh. Bakit kailangan niyo pa akong ilipat? I'm okay with my former school," I muttered. Hangang ngayon kasi hindi parin malinaw sa akin ang dahilan kung bakit kailangan kong lumipat ng school sa gitna ng senior year. As far as I

4 know, wala akong naging problema sa dati kong school. Hindi ako bully at mas lalong hindi ako pasaway. Actually, people at school didn't even notice my presence. I'm one of the outcasts and I'm fine with that. I don't need attention. It's just making me awkward. Isa lang naman ang alam kong dahilan para ilipat ako ni Grandma. Dahil siguro ito sa nangyari noong gabing yun. Mula kasi noong namantay si Dad at Mom sa isang car accident ten years ago si Grandma na ang nag alaga sa akin at naging kasama ko sa bahay. Noong gabing yun malakas ang ulan at mahimbing ang tulog ko sa kwarto. Pero bigla nalang akong nagising nang maramdaman ko na may ibang tao sa loob ng bahay maliban sa amin ni Grandma. Ang unang pumasok sa isip ko ay baka magnanakaw. Kaya naman lumabas agad ako ng kwarto para gisingin si Grandma. Nasa hallway na ako noong nangyari yun. Someone grabbed me and in that exact moment everything froze. Huminto ang oras, ang paghinga ko, maging ang tunog ng ulan sa labas. Seconds later I lay on the floor unconscious. Hindi ko alam kung anong nangyari. Akala ko patay na ako noon. Wala akong ibang maramdaman. Para bang nakakulong ako sa isang masikip na lugar at hindi makahinga. The next thing I knew ginigising na ako ni Grandma. Mukhang pagod na pagod siya at sobrang nagaalala. Kinabukasan sinabi ni Grandma na lilipat na ako ng school. Sa school kung saan dati siyang nagtuturo. Hangang ngayon kapag naaalala ko ang gabing yun kinikilabutan parin ako. Sino naman ang magtatangkang kumuha sa akin? We are not even rich. "Nandito na tayo, Ariela." Mabilis akong sumilip sa labas nang sabihin yun ni Grandma. Isang malaking gate ang una kong nakita. Isang silver gate na sobrang taas. Kasing taas ito ng brick wall na nakapaligid dito. And the wall stretched for miles sa magkabilang dulo ng daan. Wow. School ba talaga ito o mansion?

5 Sinilip ko ang loob ng gate pero wala akong makita kundi isang derechong daan papasok. Sa gilid nito ay nakalinya ang mga puno sa berde at malawak na damuhan. Bumukas ang gate nang hindi ko namamalayan. Do they even have guards here? Habang papasok kami sa school may naramdaman akong kakaiba. Para bang pumasok kami sa isang portal. Pero wala naman akong nakitang kakaiba sa daan. The atmosphere inside the school is scary but at the same time very enchanting. "Charm Academy," basa ko sa pangalan ng school. This place is so beautiful that I don't even know if it's real. Parang nangaling sa fairytale picture book ang lahat. Mula sa malaking fountain na nagbubuga ng crystal clear na tubig, sa brick wall building na nasa harap namin at pinaliligiran ng mga hanging plants, sa malawak na lawn, sa mga halaman na maayos na naka trimmed sa maze garden, at sa maraming puno. Lahat breathtaking! Huminto ang sasakyan sa harap ng main building. Bumaba si Grandma at sumunod ako. Agad kaming binati ng isang may edad na lalakeng mukhang err... butler? "Mrs. Margarette Davis, kanina pa kayo hinihintay ni Principal Willford. Sumunod po kayo sa akin." Agad naglakad ang butler papasok sa building at sumunod kami ni Grandma. Pagkapasok ko, nalula ako sa lugar. Magara at mukhang mamahalin ang mga gamit. Isa pang nakapagpahanga sa akin ay ang malaking chandelier sa taas. Sigurado ba si Grandma na isang school itong napasukan namin?

6 Habang naglalakad may ilang tao kaming nakasalubong. But they are not even smiling. Para bang may sarili silang mundo. Titingnan lamang kami na para bang nagtataka kung sino kami at bakit kami nandito at pagkatapos ay babalik din sa kani kanilang ginagawa. "Naghihintay na po si Principal Willford sa loob," sabi ng butler at binuksan ang isang malaking double door sa dulo ng hallway. Pumasok kami doon at ang una kong napansin ay ang malaking kabuuan ng kwarto. Para itong isang library. Puno ng libro at mga luma pero mamahaling mga gamit. Tinatakpan ng makakapal na kurtina ang malalaking salaming bintana na umaabot hangang kisame. May sofa sa kabilang sulok, fire place, at sa pinakagitna ay isang mesa na gawa sa kahoy. "Senior Marga, it's nice to see you again." Napalingon kami sa babaeng nakatayo sa tapat ng glass window. For the first time may isang taong bumati sa amin nang nakangiti. Her radiant smile seems to lighten up the dark place. "Principal Serena Willford, it's been a long time." Napakaganda niya. I wonder kung ilang taon na siya. Honestly I was expecting to meet an old person. Hindi ko inaasahan na isang babaeng nasa middle twenties ang makikita ko. "Siya na ba ang apo niyo, Senior? Napakalaki na niya."

7 Nakangiting pinagmasdan ako ni Miss Serena. All of a sudden I became conscious. Bakit ganyan siya makatingin? "I thought hindi na darating ang araw na ito. I'm glad you've decided na dito na ipasok ang apo niyo." "Serena, madami na ang nangyari," sagot ni Grandma. Maya maya pa pumalakpak si Miss Serena na ikinagulat ko. "So, welcome to Charm Academy, Ariela! I'm sure magugustuhan mo dito. Now, can I see your charm?" Napalitan ang gulat ko ng pagtataka. What charm? "Wala po akong charm bracelet," sagot ko though hindi ko alam kung para saan ito. Nagkatinginan si Grandma at Miss Serena. Weird pero mukha silang naguusap nang wala namang lumalabas na salita sa mga bibig nila. "So, wala pa siyang alam." "Unfortunately, yes, Serena."

8 "Even the type?" "Maging ako hindi ko alam." Okay. This is getting really creepy. Ano ba talagang nangyayari? Finally, hinarap na nila ako. Ang nagaalalang mukha ni Miss Serena ay naging seryoso. "Ariela, wala ka bang nararamdaman na kakaiba sa katawan mo? Like an urge to do something. Do you hear things, see things, or control things?" Gusto kong matawa sa tanong ni Miss Serena pero hindi ko magawa. She looks so serious. Gusto kong sagutin ng maayos ang tanong niya pero wala talaga akong maisip. Wala akong kakaibang nararamdaman at mas lalong wala akong nakikitang kung ano ano. "Charms are magic powers Ariela, like mind reading, teleportation, creating illusion, fire or other elemental powers." Napalingon ako kay Grandma. Seriously, magic powers? Ano ito Harry Potter? Fairy Tail? Witch craft? "Sorry?" I asked. Pinag ti-tripan ba nila ako? "Hindi po ako naniniwala sa mga ganung bagay."

9 "Dahil tinago ko ito sayo ng mahabang panahon, apo." Doon ako natigilan. My eyes widen as I faced Grandma. "Grandma, hwag mong sabihing seryoso ito?" I exclaimed. She smiled knowingly. A smile that hides a million secret. "That would be an issue," Miss Serena said. "You have a charm and that's evident. I'm sure mailalabas mo din ito in due time." "I hope so," tanging nasabi ko. "Excuse me. Kailangan ko lang kausapin si Grandma." Marahan kong hinila si Grandma sa sulok ng kwarto na malayo kay Miss Serena. Tiningnan kami ni Miss Serena with her patient smile. Ano ba itong napasukan ko? "Grandma, seriously, hindi mo ako pwedeng iwan sa lugar na ito." This whole magic thing is not even funny. Grandma can't leave me here. Kinuha ni Grandma ang kamay ko at iniharap ako sa bintana kung saan kita ang halos kabuuan ng school campus. "I told you, Ariela. It's where you belong." "Pero " "Ariela, kailangan mong manatili dito. They will protect you here."

10 "Protect me from what?" Halos naluluha na ako. This is not happening! "Malalaman mo din, apo, in the right time. For now you have to stay here. Promise me you will stay." Hindi ko alam ang isasagot. This is far from what I expected. I don't even believe in magic. Ang pumasok pa kaya sa school na nagtuturo kung paano ito gamitin? Noong mga oras na yun hindi ko alam na ang magiging sagot ko ang magbabago ng lahat ng tungkol sa akin. Pinagmasdan ko ang mukha ni Grandma. "Okay, Grandma." Bumuntong hininga ako. "Pangako." Niyakap ako ni Grandma ng mahigpit. "Good." "Pero paano ka Grandma? Where will you stay?" nag aalalang tanong ko. "Don't worry. I can handle myself, apo. Babalik ako dito kapag naayos ko na ang lahat." She kissed my forehead before letting go. "Good luck, apo."

11 Lumingon ako kay Miss Serena na naghihintay sa amin at maging sa butler na nasa kwarto na at dala ang mga gamit ko. I faced Grandma for the last time. Good luck. I really need that Grandma. Dahil hindi ko alam ang pwedeng mangyari sa akin sa lugar na ito. A modern day magic school. Who would believe in such a thing? Does magic really exists? *** ================= Chapter 2: The Fire Ball Chapter 2: The Fire Ball Nakita kong nakatayo na ang butler na si Mr. Harolds sa harap ng isang pintuan sa hallway kaya binilisan ko ang paglalakad. Nandito kami ngayon sa dormitory ng school. Ito po ang magiging kwarto niyo, Miss Davis, he said.

12 Napakaganda ng dormitory nila dito. Para siyang lumang kastilyo. Malawak ang mga hallway, matataas ang mga kisame, at luma pero magagara ang mga gamit. Kumatok si Mr. Harolds sa pinto. Bumukas ito at binati kami ng isang nakangiting babae. Hello, Mr. Harolds. Bumaling ang tingin niya sa akin. Oh, hi! Nakasuot siya ng oversize shirt at cream colored shorts. She has a shoulder length hair, very fair complexion, and a pair of deep blue eyes. Miss Snow, siya ang magiging bago niyong roommate, si Miss Ariela Davis. Snow. What a weird name. Kanina pa kita hinihintay, excited na sabi niya. Don t worry, Mr. Harolds, ako na ang bahala sa kanya. Kinuha ko ang mga gamit ko mula kay Mr. Harolds bago siya nagpaalam. Hinila ako ni Snow papasok sa kwarto. You re so pretty. How old are you? Are we in the same section? What charm do you have? She immediately fired me with questions the moment I entered the room. Pumunta ako sa left side ng kwarto kung saan wala pang masyadong gamit at inilapag ang mga gamit ko doon. This room is huge. Para akong nasa isang lumang bahay with poster bed, old cabinet, and everything.

13 I m seventeen. Hindi ko pa alam kung anong section ko. And I don t have a charm, sagot ko sa mga tanong niya. Nawala ang perfect toothpaste commercial smile niya. Tiningnan niya akong mabuti habang nakaupo sa kama sa tapat ko. Really? Then how did you get here? I shrugged. Dahil dating nagtuturo dito ang Lola ko? Napaisip siya sa sinabi ko. Pwede ba yun? Maybe. I don t know. Binuksan ko ang maleta ko at nagsimulang mag ayos ng gamit. Ikaw, anong charm meron ka? I asked. I belong to the technical type. I m a modern day witch. You know, spells and stuff. Halos manlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. She said it like it s the most natural thing to say! Snow giggled nang mapansin ang reaction ko. I got that reaction a lot. Hwag kang mag alala. We can t use charms during ordinary circumstances. That s one of the rules.

14 Rules? I asked with a hint of relief in my voice. Yes, madaming rules dito sa Academy. Malalaman mo din niyan. Napatango ako. Hey, do you want to grab some snack in the Dining Hall? Masarap ang pagkain nila dito. Sige. I ll just take a shower. Susunod ako, nakangiting sagot ko. Wrong move. Saka ko lang na realized na mali ang ginawa ko when I came out of the shower. Dapat pinaghintay ko nalang siya. Hindi ko alam kung nasaan ang Dining Hall. I don't even remember how I got in this room in the first place. Masyadong malawak ang lugar na ito at napakahina ko pagdating sa directions! Pagkatapos kong magbihis, lumabas ako at sinubukang hanapin si Snow. Though hindi ko alam kung saan talaga pupunta. Wala akong matandaan sa mga dinaanan namin ni Mr. Harolds kanina. Lumiko ba kami? Saan kami umakyat? Left ba or right? Pagkatapos ng paulit ulit na pagbukas ng pinto at pag akyat baba ng hagdan, sa wakas ay nakalabas din ako. Hindi ko sure kung paano, basta pagbukas ko sa isang pinto viola! Nasa labas na ako.

15 Paglabas ko, hindi parin ako makapaniwala sa mga nakikita ko. This place is really huge and scary and magical and breathtaking. Sobrang lawak at ganda ng paligid. Even the atmosphere here is different. Naglakad lakad ako sa campus sa pagbabakasakali na may mapagtanungan ako. Pero mukhang walang masyadong tao sa labas ngayong araw. It s Sunday after all. Nakarating ako sa likod ng isa sa mga school building nang hindi ko namamalayan. Dahil nandito narin lang ako I took the chance to peek inside the classrooms. Hmm. Mukha naman silang normal rooms actually. Ano naman kaya ang pinag aaralan ng mga student sa lugar na TABI! Kumunot ang noo ko. Sinong sumisigaw? Nagpalinga linga ako sa paligid. HOY! ANO BA TABI! Tumingala ako sa second floor ng building at doon ko siya nakita. Isang lalaki ang nasa bintana at mukhang balak niya atang Napakurap ako. HOLY EFF! Don t tell me balak niyang tumalon mula sa second floor ng building?! Jett Forester! Bumalik ka dito! sigaw ng isa pang boses mula sa loob ng building. Napailing ang lalaki bago OH NO.

16 HEY! STOP! STOP! YOU Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang mabilis na tumalon ang lalake mula sa bintana at nahulog sa kinatatayuan ko. Agad tumama ang ulo ko sa damuhan. CRAP! I groaned. Shit. Pakiramdam ko nahati ang ulo ko sa gitna. Tiningnan ko ng masama ang lalakeng may itim na itim na mga mata. What in the world do you think you re doing?! I exclaimed. Sino ba kasing stupid ang tatalon sa ganung kataas na lugar at hindi man lang alam kung saan babagsak?! Sinabi kasing tumabi eh! Tanga! Napanganga ako sa sinabi niya. Ako pa talaga ang tanga? Lahat ng rationale side ng utak ko ay bigla kong nalimutan dahil sa galit. I can call myself stupid but I will NEVER let someone call me that word especially a stranger! Kung ako tanga, ano ka pa? Bakit ka ba tumatalon nalang bigla bigla? Sino ka ba sa tingin mo, si Spiderman? Marahas siyang tumayo nang hindi man lang ako tinutulungan. Lecheng lalakeng ito! Gwapo sana eh. You re so stupid! asik ko. Tumayo ako at pinagpag ang pants ko. HOY! HOY! TEKA!

17 Mas lalo akong nainis nang makitang paalis na ang lalake. Balak niya akong iwan ng ganun na lang? Lumingon siya sakin at doon ko napansin na kung gaano siya katangkad. Itim na itim ang medyo mahaba at magulo niyang buhok, may silver na hikaw siya sa isang tenga, at nakakatakot siyang tumingin. Hindi ka man lang ba mag so-sorry? medyo nag alangan na tanong ko. Hindi. May problema ka? mayabang niyang sagot. Seriously? Hindi ka ba tinuruan ng mga magulang mo na mag sorry? Ikaw na nga ang may kasalanan ikaw pa ang mayabang. Natigilan siya sa sinabi ko. M-Mukhang nagalit ko ata siya. Tiningnan niya ako ng mas masama pa if that s even possible. Bigla akong natakot. I swear parang gusto niya akong patayin sa mga titig niya. Napaatras ako. Damn. He s so scary it s not even funny anymore. Natatakot na ba ako? NEVER. Mag sorry ka, jerk! Mag sorry ka kung hindi Kung hindi Kung hindi ano? Ano bang kayang gawin ng isang gaya mo? tanong niya. He s smirking. Naghahamon ang titig ng itim na itim niyang mga mata. Humakbang siya papalapit sakin. Napaatras ako. Humakbang ulit siya. Patuloy ako sa pagatras. Hangang sa maramdaman kong wala na akong aatrasan. Nasa likod ko na ang malamig na pader ng building! I m SO dead.

18 G-Get lost! nauutal na banta ko. Very convincing. Not. Umalis ka na! I don t need your sorry anyway, sigaw ko. And guess what? Natawa lang siya. A laugh full of amusement. Alam mo bang kaya kitang sunugin hangang sa maging abo ka? Halos manlaki ang mata ko sa sinabi niya. He didn t mean it right? Right? The next thing happen almost knocked the life out of me. He held his hand in front of me. A spark started hangang sa mabilis itong naging apoy. And now I m looking at a freaking fire ball. A swirling fire ball at gusto niya gamitin sa akin yun! I want to stop him pero wala ng lumalabas na boses sa bibig ko. I stood there frozen in shock. Forester! Stop right away! as if on cue nawala ang apoy sa palad niya. Biglang nagkaroon ng electric shock sa ulo niya na halos mapamura siya sa sakit. P-tang ina! Itigil mo ito! sigaw niya habang hawak ang ulo niya. You re such a pain in the ass Jett. Ilang beses ko na bang sinabi sayo na hwag mong gagamitin ang charm mo para manakit ng ibang tao. Halos marindi ako sa sigaw ng lalaking bagong dating. Hindi siya actually sumigaw pero pakiramdam ko nagulantang ang buong pagkatao ko dahil sa mga salitang binibitawan niya.

19 Pumunta ka na sa clinic. Hindi titigil yan hangang pilit mong pinapalabas ang kapangyarihan mo. I heard a few curse bago nawala ang nakakatakot na lalake sa paningin ko. As in bigla nalang siyang nawala. Okay? Ano ba talagang nangyayari? Wala na akong idea. Sabihin niyo sa akin ano ba itong mga nakikita ko? Okay ka lang ba, Miss? Napaatras ako nang tanungin ng lalakeng bagong dating. Mukhang mag ka edad sila ni Miss Serena at mukha namang hindi niya ako sasaktan. I m Chase Miller, one of the faculties in this school. And you are? A teacher. He s a teacher. Thank goodness! Miss, okay ka lang? May iba pa bang ginawa ang pasaway na batang yun sayo? I shook my head rapidly, I almost break my neck. N-No! Tinakot niya lang ako gamit ang fire ball niya. I m fine, I promised. Sir Chase sighed in relief at minasahe ang kanyang ulo na para bang stress na stress sa nangyayari. But seriously, ako dapat ang mastress!

20 Pagpasensyahan mo na ang batang yun. May pagkarebelde talaga siya. Hey, hindi ka mukhang pamilyar. Bago ka lang ba dito? Tumango ako. I m Ariela Davis. Hmm. Davis. So ano ang charm mo? He looked at me expectantly na para bang nag aabang ng good news. Ito nanaman tayo sa charm na yan. Ilang beses ko ng narinig yan ngayong araw. At pare pareho lang naman ang nagiging sagot ko. Wala akong charm. Tila naman hindi siya nagulat sa sinabi ko. Instead ngumiti lamang siya. Funny, he reminds of joker s smile. Yun bang nasa baraha. Well, we re not sure of that. Nandito ka sa school na ito for a reason, right? Bago pa man ako nakasagot isang aso ang biglang lumapit sa aming dalawa. Tumigil ang aso sa harap ko at sinimulan akong amuyin. The dog is a grey Siberian Husky with navy blue eyes. Bigla akong tinahulan ng aso.

21 Loki, stop. Napalingon kaming dalawa Sir Chase sa isang lalakeng parating. May pagtatakang napatingin siya sa amin pero agad ding ngumiti ng makita si Sir Chase. Teacher, bakit kayo nandito? Nahanap niyo na ba si Jett? tanong niya. Nasa clinic siya, Collin. He shook his head in disapproval. Ang batang yun talaga, napakatigas ng ulo. Alam niyang siya rin ang mahihirapan pero pilit paring pinalalabas ang kapangyarigan niya. Tinakot pa itong bagong estudyante. Natawa lang si Collin at napatigin sa akin. Pagpasensyahan mo na ang kaibigan ko. Ganun lang talaga yun. He patted the dog that s still sniffing and barking at me. Stop it Loki, hindi siya si Jett. Malumanay ang pagkakasabi niya pero agad na tumigil ang aso. Magaling siguro siyang mag train ng aso. Baka naaamoy niya si Jett sa kanya. Halos mapisa kasi itong si Ariela nang bagsakan ni Jett kanina. Natawa ulit si Collin habang nakatingin sa akin. Hindi din siya masaya ano? Napansin ko ang mga mata niya. They are almost sparkling. He s eyes are so blue it looks like a whirlpool of water. Kapareho ng kulay ng mata ni Snow Oh my God. Si Snow nga pala!

22 Sir, alam niyo ba kung nasaan ang dining hall? tanong ko. Nagkatinginan si Sir Chase at Collin bago sumagot. Nasa loob ng dormitory ang mga dining halls. Kadalasan makikita mo na sila sa entrance palang. Really? Kung ganun anong ginagawa ko dito? Nagpaalam ako sa kanila matapos mag pasalamat. Nang makalayo na ako halos manghina ako. It was my first encounter sa isang taong kayang magpalabas ng powers niya and seriously it scared the life out of me. Hindi pa man nagsimula ang klase may nam bully na sa akin paano pa kaya bukas kung lahat ng makakasama ko may powers at ako wala? I m doomed. *** ================= Chapter 3: Deadly Deal Chapter 3: Deadly Deal We walked through the hallway leading to our first class which is Algebra. Mabuti nalang at kahit paano may normal subjects sila dito dahil

23 kung hindi patay talaga ako. Habang naglalakad pinapaliwanag ni Snow ang mga rules at dapat kong malaman dito sa Academy. Gaya din ng ibang estudyante naka uniform na ako. A dark red skirt, black socks na hangang tuhod, black shoes, white long sleeves at dark red neck tie and a cloak. I like their uniform. It s strange. Kung titingnan normal lang naman ang mga estudyante dito. Ang hallway ay pangkaraniwan na puno ng studyante. Yung iba napapatingin sa akin dahil ngayon lang ako nakita pero pagkatapos nun agad din silang bumabalik sa kanya kanya nilang ginagawa. Mabuti nalang at mukhang normal ang mga tao dito. Akala mo lang. Bawal ang gumamit ng charms maliban sa training rooms and grounds. sagot ni Snow na narinig ang sinabi ko. Pero makikita mo din mamaya. Madami ang pasaway. Gaya ni Jett? I pointed out. Snow nodded. Jett is the number one. Sakit siya sa ulo ng mga faculties dito. He s a rebel. He loves breaking the rules. Pero may control parin ang school sa kanya dahil sa limitations na nakapalibot sa Academy. Are you serious? Halos gawin niya akong abo. Controlled parin ba sa lagay na yun?

24 Yup. Pansin mo yung hikaw niya sa kaliwang tenga? Isa yun sa mga charm restrain na nilagay ni Sir Chase para hindi siya makapang wasak. Sa High School Department kasi, si Jett ang isa sa mga may dangerous type of charm. Dangerous type? tanong ko. Galing ka nga pala sa normal world, ano? I shrugged. Obviously. Elemental powers are commonly called dangerous charms. Their charm is so powerful they have the ability to destruct. Technical types like me can create. Latent type uses extraordinary senses like teleportation, mind reading or creating illusions. But dangerous types definitely are the most destructive. Biglang nagbalik ang takot ko dahil sa sinabi niya. At meron pa pala, she added habang nagpatuloy kami sa paglalakad. The strangest and rarest type of charm. Humarap siya sa akin. Her eyes are almost sparkling with excitement. That s the special type. Oh? Anong kaya nitong gawin? Nah. It s so rare ni hindi ko alam ang details tungkol doon. Huminto si Snow sa tapat ng isang malaking double door at ngumiti. We re here.

25 Tuluyan na akong kinabahan. Ano kaya ang naghihintay sa akin sa loob? Sana naman pagkatapos ng araw na ito buhay pa ako. Ready ka na? nakangiting tanong ni Snow. I will never be ready for this. I answered honestly. Natawa naman siya bago binuksan ang pinto. Don t worry. Mababait naman sila. Yung iba. Pagpasok namin sobrang ingay sa loob at napaka gulo. Para akong pumasok sa isang circus slashed amusement park. Pero agad silang tumahimik nang makita kami ni Snow. Sa totoo lang sa akin sila nakatingin na para bang naghihintay na may sumabog o kung ano. Awkward. Hey, bagong classmate? tanong ng isang babae na lumapit sa amin. Nakangiti siya. Mukha siyang mabait. Umupo kami ni Snow sa bandang gitna. Napatingin ako likod kung saan umuulan ng yelo. Yup. Siya si Ariela Davis. Iniwasan ko ang nakamamatay na tingin ng babaeng nagyeyelo ang mga palad. Itinuon ko na lamang ang pansin kina Snow. Ariela, I m Layla Song. I have the charm of special hearing. I can hear anything from a ten mile radius. paliwanag ng babae. Muntik akong masamid considering wala akong iniinom. Hearing power? Ang cool naman nun!

26 Ako si Lily Song. sabi ng isa pang babae sa left side ko. I cooked. Sandali kasali ba sa powers ang pagluluto? Hwag kang maniwala dyan. Hindi ordinaryong pagkain ang niluluto niya. May mga side effects ang mga yun. Lily frowned at her twin sister. Ako dapat magsasabi nun. she muttered. Napangiti ako. Kambal with super powers. Ikaw Ariela? Anong charm mo? Nagdalawang isip akong sagutin ang tanong nila. Binalaan ako ni Snow na hangat maaari hwag ko munang ipaalam na wala akong charm. Baka maging target ako ng mga bullies. Dali! Anong charm mo? Um, ano kasi Nakahinga ako ng maluwag nang biglang bumukas ang pinto. Muntik na. Pumasok si Mr. Chase Miller at nakangiting binati ang buong klase. Good morning, charmers. Nagsibalikan sa respective seats ang mga classmates ko. Good morning, Sir! bati ng buong klase.

27 Isa pala sa magiging teache ko si Sir Chase. Tinawag ko si Snow. Snow. Hindi siya sumasagot. Hey, Snow. Lumingon siya sa akin with a dreamy sigh. Ang gwapo niya ano? My eyebrows automatically furrowed. Si Sir Chase ba ang tinutukoy mo? Sino pa ba? Ang gwapo niya kaya. Seriously? Kinuha ni Sir Chase ang ilang files sa table. I believe we have a new student in this class. Miss Davis, will you kindly introduce yourself? Napatayo ako ng marinig ang pangalan ko. Never pa akong kinabahan ng ganito. Pakiramdam ko naririnig ng lahat ang tibok ng puso ko. Hi, I m Ariela Davis. Please take care of me. Please take care of me, really? I'M SUCH A DORK. I bet they would. Very well then, let s start the discussion. I heard a few groans of complain. According to Snow normal subjects are the worst subjects. Walang thrill. Paupo na sana ako nang may biglang magtaas ng kamay sa likod.

28 Yes, Freya, any question? tanong ni Sir Chase. Sir, anong charm meron siya? Ako bang tinutukoy niya? What do you think? What charm does she have? tanong din ni Sir habang nakangiti. This is really awkward. Kung mag usap sila parang wala ako dito. Hello. Nandito kaya ako sa gitna niyo. Lame one. Like technical type. She smiled. Bakit pakiramdam ko may sama ng loob si Freya sa akin? We will see about that Miss Rnovia. Both of you sit down. Muling natahimik ang klase. Nagsimulang magdiscuss si Sir Chase. Hayaan mo na si Freya. Ganyan lang talaga siya. May pagkamaldita. Bulong ni Snow. Naiintindihan ko. Iiwas nalang ako sa kanya. sagot ko. Lumipas ang oras. Nakatingin lang ako sa labas buong klase at pinagmamasdan ang malawak na school campus mula sa bintana. Everything seems so calm and lazy. Parang isang ordinaryong araw sa isang ordinaryong paaralan.

29 Pero alam kung hindi ito magtatagal. For the meantime mukhang normal ang lahat, normal students, normal subjects, and normal looking teachers. Pero hindi ko maiwasang mag alala. I know I need to find my charm soon or I will be in great trouble. Natapos ang unang subject at sumunod ang History. The only difference is that instead of the country s history ang history ng magic world ang pinag uusapan namin. Tulog na ang halos kalahati ng klase. Maging ako ay hindi maiwasang mag yawn. In the middle of discussion may dalawang lalakeng pumasok sa room. Ang isa ay my light brown, almost blonde, hair. He s scratching the back of his head na para bang humihingi ng apology sa teacher. Ang isang lalake ang talagang nakapagpawala ng antok ko. I stared at him blankly, my mouth agape. His familiar dark messy hair, his cold looking eyes, and his earring OH MY! SI COLLIN AND JETT MY LOVES! I heard several whispers around the room. That moment I want the ground to open up and swallow me. OMG! HOTNESS OVERLOAD! Pumunta sa bandang likod ang dalawa pagkatapos kausapin ng teacher. Ngumiti sa akin si Collin nang dumaan siya sa harap ko. Si Jett hindi ako pinansin. Hindi niya ba ako nakilala? Dapat ba akong magpasalamat dahil doon?

30 Lunch break: Halos sumakit ang leeg ko dahil sa pag iwas na magawi ang tingin ko sa likod. Tama si Snow people adores the two. Kahit ata anong gawin nilang mali habang nag ka-klase kami hindi sila sinisita. Tara! Kain na tayo! anyaya ng kambal matapos umalis ng teacher. Sumangayon kami ni Snow. Palabas na kami ng classroom nang may pumigil sa akin. Napatingin ako sa wrist ko at sa taong may hawak nun. OH MY GOD NO. A-Anong kailangan mo? Okay. So, kinakabahan ako pero masisisi niyo ba ako? Malay ko bang ganun kalakas ang charm na meron siya. Sana hinayaan ko nalang siya kahapon para walang gulo.

31 JETT. LET GO OF ARIELA FOR PETE'S SAKE. Snow hissed kahit na alam kong natatakot na siyang dugtungan pa ito. LUMABAS KAYONG LAHAT. utos niya. Nanlaki ang mga mata ko nang wala pang ilang segundo ay halos wala ng tao sa room. Apat na lamang kaming natira doon. Si Snow na nagaalala. Si Collin na napapailing nalang. Si Jett na seryosong nakatingin sa akin. At ako na halos hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. You don't have a charm. Derechong sabi niya. Halos manlambot ang tuhod ko. Alam niya ang sekreto ko! Napangiti siya dahil sa nakikitang takot ko. Napaatras ako palayo sa kanya. Sabihin mo, bakit ka nandito? Lalo akong napaatras. Nilabas niya ang isang palad niya mula sa pagkakabulsa sa pants niya at mas lalong lumapit sa akin. Napapikit ako dahil sa sobrang lapit niya. I-Itigil mo yan. banta ko. O magsusumbong ako. I will definitely tell you to Sir Chase. Ah talaga? Bakit kailangan mo pang magsumbong? Bakit hindi mo ako labanan?

32 Natigilan ako. I have no charm you freaking bastard. I have no charm kaya tigilan mo na ako. Pero instead magsalita tumahimik nalang ako. Natatakot ako na kapag sinabi ko yun lalo niya lang akong tutuluyan. Sabihin mo, stupid transferee. Ano bang kaya mong gawin? Ang lapit niya. I can even smell his breath. It smelled of mint and coke. Wala kang charm. So maybe you are useless. Pinigilan ko ang sarili ko na suntukin siya sa mukha. Hindi ako makapaniwala. Ang sama ng ugali niya! Out of nowhere at dahil na din sa sobrang pang aalipusta niya sa katiting na pride na meron ako, nasabi ko ang mga salitang alam kong pagsisihihan ko sa bandang huli. Nagkakamali ka. May charm ako. He smirked. Talaga? Let s see then. I faced him with a dumbfounded look on my face. Anong ibig mong sabihin? He leaned in kaya napasandal ako sa white board. I bit my lower lip and closed my eyes. ANO BA ITONG NANGYAYARI?

33 Let s have a deal. he whispered just inches from my bare ear. His warm breath sends unwanted shivers down my spine. Kapag nagawa mo ang gusto ko hindi na kita guguluhin pa. Yun lang ang pinakagusto kong mangyari sa oras na ito kaya mabilis akong napatango. Good. Sa weekend, magkita tayo sa harap ng West Wood ng eksaktong hating gabi. Hating gabi? Teka, bakit Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang maglaho sa paningin ko. Jett? tawag ko. Jett nasaan ka na? frustrated na sigaw ko. Hindi ka pwedeng umayaw, transferee. O magiging mas malala pa ang sasapitin mo. Narinig ko ang boses niya but I swear wala ng ibang tao sa room maliban sa akin. Nagawi ang tingin ko sa nakabukas na bintana. Damn. Doon ba siya dumaan? Tumalon nanaman ba siya? Nanghihina na napa upo ako sa isa sa mga silya. ANO NANAMAN BA ITONG NAPASOK KO? ***

34 ================= Chapter 4: Welcome to Enchanted Forest Chapter 4: Welcome to Enchanted Forest Lumipas ang araw at mabilis na dumating ang Sabado. Ang araw na pinag usapan namin. Ang araw na kinatatakutan ko. Hangang ngayon kasi hindi ko parin alam ang charm ko o kung meron nga ba talaga ako ng bagay na yun. Kaya hindi ko alam kung paano ako makakasurvive sa deal na ito. So, anong balak mong gawin? Naka upo ako sa kama ng tanungin ako ni Snow. Hapon na at ilang oras nalang bago ang napagusapan naming deal ni Jett. Hindi ko talaga alam Snow. Hindi ko talaga alam itong napasukan ko. Bakit ba ako pumayag? Padalos dalos din kasi ako minsan. Nakakainis! Umupo si Snow sa gilid ng bed ko. West Wood is one of the most dangerous places in the Academy, Ariela. Ilang beses kong sinabi sayo yun. Sa mga gubat na nakapaligid sa Academy West is considered the Enchanted Forest. Maraming kakaibang bagay ang nagkalat sa lugar na yun. Lalo akong nanghina sa narinig. Snow naman. Sa halip na palakasin ang loob ko tinatakot pa ako. Wala naman kasi akong choice. Bigla nalang

35 akong iniwan ni Jett sa ere at pagkatapos hindi na ako kinausap nitong mga nakaraang araw. Hindi pa pumapasok sa klase! Pero sabi ng kambal rumor lang yun. Ayaw lang talaga ng school na pumunta tayo doon. Dahil delikado. They are protecting us. I sighed. But I have to try. Snow pagkatapos nito hindi na ako guguluhin ni Jett. Yun lang ang gusto ko. Isa pa hindi naman tayo sigurado na yun nga ang ipagagawa niya. Malay mo pasayawin niya lang ako o pakantahin. Natawa si Snow sa sinabi ko. Si Jett? Malabo. Baka lalo kang tuluyan nun kapag ginawa mo ang iniisip mo. I folded my arms. Geez, Snow. Salamat sa pagpapalakas ng loob ko." You're welcome! But seriously Snow, kailangan ko talaga ito. Matapos malaman ng buong year level natin. Hindi na ako pwedeng umayaw. Gusto kong patunayan na I deserved to be here. Hindi ko alam kung paanong nangyari pero nalaman ng ibang estudyante ang tungkol sa deal namin ni Jett. Inaabangan nila kung anong gagawin ng transferee na gaya ako. I know they re expecting me to withdraw. Lalo na si Freya.

36 Ang hinala nila Snow ay siya ang nagkalat ng usapan namin para ipahiya ako kung sakaling aayaw ako. But sorry to bursed her bubbles but I will prove her wrong. Though I don t exactly know how. Twelve midnight nang tahimik kaming lumabas ni Snow sa dormitory. Kinakabahan ako I swear. Lalo pang nakapagdagdag sa kaba ko ang malamig na hangin sa madaling araw na tumatama sa balat ko.

37 Madilim at tahimik ang school campus nang oras na yun. Ang tanging ilaw lang na nagbibigay liwanag ay ang mangilan ngilan na nagkalat na lamp post at mga nakabukas na ilaw mula sa dormitory. Pakiramdam ko tuloy magkakasakit ako. I ve never been in this kind of situation before. The what ifs are starting to get in my nerves and it s making my hands tremble. Sigurado ba ako sa gagawin ko? Ariela, you don t have to do this. Ulit ni Snow for the hundredth time. I glanced at her and tried to smile. I m going to be fine. I guess. Nakalampas na kami sa school garden. Malapit na kami sa dulo ng school premises kung saan naghihintay ang ibang classmate namin na gustong makita kung paano ko ipahiya ang sarili ko. Oh, look. Nandito na pala ang bida natin. Ito ang bati sa akin ni Freya nang makarating kami sa harap ng Enchanted Forest. Are you ready to make a fool of yourself? I just rolled my eyes at hindi siya pinansin. She's the least of my concern right now. Napatingin ako sa paligid. Mas madami pa palang pumunta kesa ng inaasahan ko. There s Freya and her group. Ang kambal. Ilang lalakeng classmate namin na hindi ko man lang kilala. May ilan ding taga ibang section. At kami ni Snow. But where s Jett? Napatingin ako sa loob nga kakahuyan ang a lump form in my throat. The place really gives me the creeps. Seriously parang gusto ko na talagang umatras. I don t know what gave me the courage to do this in the first place. For the longest time I ve been afraid to take risk. I m the girl who always takes the safest route to anything.

38 Hindi ako matapang. Believe me, I might be the lamest person you could met. Ni hindi ko kayang ipagtangol ang sarili ko. Not until now. Pero sigurado ba ako sa ginagawa ko? O dala lang ito ng pride dahil ayokong magpatalo kay Jett at gusto kong patunayan ang sarili ko. Do I have to really do this? Hindi ko akalain na darating ka pa. Tumingila ako sa puno kung saan nanggagaling ang boses. Nandoon si Jett nakaupo sa isang malaking sanga at nakasandal sa trunk nito. Medyo madilim pero kitang kita ko parin sa liwanag ng buwan ang mukha niya. It gave me an uneasy feeling. Bakit ba nakakaramdam ako ng ganito basta malapit siya? Tumalon si Jett mula sa puno at eksaktong bumagsak nang nakatayo sa harap ko. As in harap na harap. Yun bang halos wala na kaming pagitan na space. My breath hitched at biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi ko napigilan na umatras palayo sa kanya. Ano bang meron sa kanya at ganito nalang ako magreact? Hindi na ito nakakatuwa. Napatingin siya sa likod ko at bigla ko nalang narinig ang tili ng ibang mga kasama ko. Lumingon ako sa kanila at nakitang pinapalibutan na pala kami ni Jett ng apoy. Gusto niya ba kaming tustahin pareho? Ano bang gusto mong ipagawa? Sabihin mo na para matapos na ito. sabi ko. Seryoso akong tinignan ni Jett na para bang sinusubukang basahin ang isip ko. Hindi mo ba talaga alam kung sino ka?

39 The way he looked at me para bang takang taka siya at gusto niya talagang malaman ang sagot. Pero ano bang klaseng tanong yan? Syempre kilala ko ang sarili ko. Ako si Ariela Davis! Ano bang ibig mong sabihin? Ako si Ariela Davis. Nagkaroon ng panandaliang katahimikan. Yung tingin niya sa akin hindi na nakakatuwa. Ano ba talagang iniisip niya? Hindi nga ako nagkamali sa pagtawag sayo ng stupid. Napanganga ako sa sinabi niya. Babalik nanaman ba tayo sa topic na yan? Ito nga at ginagawa ko na ang lahat para hindi niya na ako ulit ako mabully tapos stupid parin ako. Nakakasakit na siya ng damdamin. Hindi nga ako ang pinakamatalinong tao pero hindi naman siguro tama na paulit ulit niya nalang akong tawagin ng ganun. Sa gitna ng gubat na ito may tatlong forbidden tree. Ang hahanapin mo ay ang puting puno. Kumuha ka ng bunga nun. Kung nagawa mo yun hindi ko na guguluhin ang walang kwenta mong buhay. Bunga? Ang dali naman pala nito. Para ka lang manunungkit hindi ba? Akala ko naman kung anong kababalaghan ang ipapagawa niya. Sigurado ka bang merong ganung puno sa gubat? paninigurado ko.

40 He stared down at me then smirked. Sa isang iglap lumiyab ang ilang tuyong dahon sa tabi ng paa ko. Bakit natatakot ka ba? tanong niya na sa nakakalokong tono. Kung may charm ka wala kang dapat ikatakot. Pero alam naman nating dalawa na wala ka nito kaya tingnan nalang natin kung hangang saan ka magtatagal. Bigla siyang nawala sa paningin ko. Naramdaman ko nalang ang isang mainit na hininga sa batok ko. Good luck. Mabilis akong lumingon pero hindi ko man lang siya naabutan. Kainis! Ang bilis niya. Paano niya ba nagagawa yun? Nakatayo nalang ako ngayong magisa sa harap ng nakakatakot na gubat sa gitna ng dilim. Nawala na din sila Snow sa paningin ko. Umalis na kaya sila? Pakiramdam ko tuloy biglang tumahimik ang lahat. Ni wala man lang akong marinig na kaluskos o ingay ng mga insekto katulad ng ibang ordinaryong gubat. Totoo nga bang enchanted ang lugar na ito? I sighed to gather my strength at nagsimulang maglakad papasok sa gubat. Kailangan ko lang ng isang bunga para matapos na ang parusang ito. Bawat apak ko sa tuyong mga dahon sa lupa ay umaalingawngaw sa paligid. Yun ang tanging tunog na naririnig ko. Madilim ang paligid at hirap akong makakita. Dapat pala nagdala man lang ako ng flash light. Paulit ulit akong natatalisod sa mga nagkalat na sanga at nakaangat na ugat ng puno. Hindi kaya ako maligaw nito? Pakiramdam ko pare pareho nalang ang nakikita ko. Puro puno. Tama pa ba ako ng dinadaanan? Napatingala ako sa malaking buwan na tanging liwanag ko sa gubat at nagpatuloy sa paglalakad.

41 KWAK! KWAK! Napatili ako sa gulat ng marinig ang malakas na ingay na sumira sa katahimikan. Nahagip ng paningin ko ang isang itim na uwak na nakadapo sa sanga ng isa sa mga puno. It s cocking his head to one side and looking at me with curious sharp eyes. Kinilabutan ako. The way the crow looks at me. Para bang may isip siya. There is something in its gaze that made the hair on the back of my neck stand. KWAK! KWAK! Tinakpan ko ang tenga ko this time at napapikit dahil sa lakas at impact ng ingay na ginagawa niya. Masakit ang tunog. Para bang sasabog ang eardrums ko! Napaupo ako habang hawak padin ang tenga ko. Stop it! Stop that sound! Sigaw ng isip ko. Pero ayaw umaalis ng tunog. Para bang nakabaon na siya. Nasa loob na mismo ng tenga ko at ayaw maalis. Palakas ito ng palakas! KWAK KWAK! STOP IT! JUST STOP IT! Biglang naglaho ang tunog. As in biglang tumahimik. Ngayon naman sobrang tahimik. And it s creeping me out. Ano ba talagang nangyayari?! Sinubukan kong tumayo at muling naglakad pero nagulat ako ng umapak ako sa lupa. Wala man lang akong narinig. Paulit ulit kong tinapakan ang mga tuyong dahon with the hope na marinig ang mga tunog nun pero wala akong marinig!

42 Tuluyan na akong natigilan. My mind is racing as well as my hearbeat. Kung kanina halos marindi ako sa ingay ngayon I was being swallowed by the silence. Nagsimula akong matakot. What the hell is happening to me? Am I in some kind of spell? Bakit wala akong marinig?! Then another realization hit me. I m talking. I m talking! I m not just thinking inside my head right now but I m opening my mouth. For Pete s sake I m talking and there s no sound coming out! Oh crap. What s happening to me? Where am I exactly? Am I even alive? Is this some kind of a nightmare?! I run. I pushed myself to run as fast as my worn feet could take me. I have to get out of this place. Habang tumatakbo ako ng walang patutunguhan sa loob ng gubat, unti unti kong narinig ang mga tunog at ingay. Ang kaloskos ng mga puno sa hangin at ang pagtapak ng paa ko sa lupa. Hingal na hingal akong napaupo sa damuhan. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Pakiramdam ko nangaling ako sa isang bangungot. Muli akong napatingin sa buwan sa hindi malamang dahilan. I feel something strange. Like there s something about the moon and the forest Natigilan ako at mabilis na napatayo nang makita ang kanina ko pa hinahanap. Ang isa sa mga forbidden tree! Mabilis akong lumapit at muntikan pang matalisod sa mga nakaangat na ugat. Nasisinagan ng buwan ang itim na puno kaya madali ko itong nakita. Tumingala ako para makita ang kabuuan nito. Malaki ito pero katamtaman lang ang taas at itim na itim. Halos tuyo ang mga sanga niya at wala man lang dahon. It reminds of dead trees during winter season. Sinubukan kong hawakan ang mismong puno pero nagulat ako. Sa pagdampi pa lamang ng daliri ko sa katawan ng puno ay unti unti itong naging abo. Gumuho ito na para bang nasira ko. Nanlaki ang mga mata ko and I was frozen in place. Biglang nanlamig ang kamay ko. Napaatras ako nang unti unti. Bakas ang takot sa mukha ko.

43 Lumutang ang ilang itim na abo sa hangin. They formed something. Something resembling... a crow. Halos matutop ko ang bibig ko sa takot. Napatras ako hangang sa mapaupo sa lupa. Siya yan! Hindi ako nagkakamali siya ung uwak kanina! Lumipad sa tabi ko ang uwak and it seems like mocking me. I saw its red eyes blazed and the next thing I knew I was screaming non-stop. Snow s POV Mag i-isang oras na simula ng umalis si Ariela at pumasok sa gubat. Mula sa kinatatayuan namin nakita namin siyang pumasok doon pero sa tingin ko hindi na niya kami nakita. Nakapasok na kasi sila sa perimeter ng Enchanted Forest kung saan bina-block ng forest ang mga bagay mula sa labas nito.

44 Natatakot ako para kay Ariela. Hindi ako mapakali kanina pa. Pakiramdam ko kasi may nangyayari na sa kanya sa loob. Ano Layla? Wala ka ba talagang naririnig? tanong ko sa isa sa mga kambal na nasa tabi ko. Pinipilit ko pero wala talaga. Sa tingin ko pinipigilan ng forest ang charm ko na makapasok. Iritableng sagot niya. Nag aalala na din kasi sila. Ilang oras nalang maguumaga na. Lagot kami nito. Stress na stress na ang bangs ko. I told you. She won t make it alive. Freya sneered. Prenteng nakaupo siya sa damuhan kasama ang mga alipores niya. Ano ito camping lang? Kung makaasta parang walang taong nasa panganib ah. Shut up! Hindi namin kailangan ng opinion mo! naiinis kong sagot. Nakakaasar na siya eh. Akala mo kung sinong magaling! Ilubog ko kaya siya sa mainit na tubig para madefroze ang charm niya. Whoa. Barbie girl lumalaban ka na pala ngayon. Ano hah? May ibubuga ba ang mga walang kwenta mong pangkukulam sa charm ko? Nakuha niya pang magflipped ng buhok nang sabihin niya ang salitang charm. Grr. Konting konti nalang talaga. Kapag ako hindi nakapag pigil!

45 May nariring ako. biglang nagsalita si Layla. Hindi man lang siya kumukurap habang nakatingin sa loob ng gubat. Ganyan siya kapag nag co-concentrate. Minsan natatakot ako kapag ganyan ang reaction niya pero ngayon kailangan kong marinig ng mabuti ang sasabihin niya. Humihingi siya ng tulong. Nasa itim na mystic tree si Ariela. Nasa panganib siya! Hindi ko na namalayan ang sumunod na nangyarari. Everything happened in a hazy blur. Pero bago yun nakita ko siya. Si Jett. Mabilis siyang pumasok sa gubat. *** ================= Chapter 5: The Rebel's Punishment Chapter 5: The Rebel s Punishment

46 Nagising ako dahil sa kakaibang ingay. Para bang may umiiyak. Who s sobbing? And why is she sobbing? I slowly opened my eyes just to welcome by darkness. Anong oras na ba? Bakit ang dilim? Oh my gosh Ariela! You re awake! I winced at Snow s shriek. Bakit ba siya sumisigaw? Nilibot ko ang tingin sa mga matang nakapalibot sa akin. They are looking at me with worried questioning eyes. Why are they looking at me like that? Hindi nagtagal pinikit ko ulit ang mga mata ko. Pakiramdam ko kasi umiikot ang paligid. Mabuti pa dalhin na natin siya sa Hospital, narinig kong sabi ng isang boses. Familiar at kilala ko ang may ari ng boses na yun but I can t quite put a face. Pero paano yan? Mahuhuli tayo sa mga pinaggagagawa natin. Mahuhuli talaga tayo kahit anong gawin natin. Sunugin ba naman ang halos kalahati ng Enchanted Forest. Pagkirinig ng mga salitang yun unti unti kong bumalik sa akin ang mga nangyari. Mabilis akong napaupo at napatingin sa paligid. Nandito na ako sa damuhan sa labas ng gubat. Ligtas na ako! Pero paano ako nakalabas? Pilit kong inaalala ang mga nangyari sa loob ng gubat. Sumakit ang ulo ko. Para siyang pinupukpok ng isang daang martilyo. Masyadong masakit.

47 Dalhin niyo na siya, a deep voice said. Napalingon ako sa pinang galingan ng boses. Nakaupo siya sa gilid at nakasandal sa puno. He s still dangerous looking kahit hindi ko masyadong makita ang mukha niya. There s still this nervous beating in my chest whenever he s around. Pero parang may nag iba sa kanya ngayon. He s breathing heavily na para bang pagod na pagod siya. Nakita ko ang braso niya. Dumudugo ito. Saan niya nakuha ang mga sugat na yun? Paano ka? Kapag nalaman nila sa itaas ito siguradong lagot ka nanaman. That voice. Bakit hindi ko ba naalala. That s the voice of Collin. Kailangan mo ding pumunta Jett. You don t look so well, another voice said. Madami pang boses akong naririnig. And it seems they are speaking all at once. Sumasakit ang ulo ko. Pakiramdam ko napakalayo ng mga boses na naririnig ko. Everything appears like an echo bouncing in my sub conscious mind. Unti unti kong naramdaman ang muling pagbigat ng talukap ng aking mga mata. Oh no. I can t sleep. Everything is still unclear. I want answers. Pero mukhang hindi ako pinagbigyan this time. Because few seconds later I feel the command to sleep overpowered me.

48 Naalimpungatan ako dahil sa liwanag na tumatama sa mukha ko. I groaned at nagshift ng pwesto sa kama para iwasan ang liwanag. Mukhang gising na siya. Dali tingnan natin. Okay na ba talaga siya? Unti unti kong binuksan ang mga mata ko dahil sa naririnig na ingay. Anong oras na ba? Bakit ang ingay nila? Nakita ko ang tatlong pares ng matang nakatingin sa akin. ARIELA! GISING KA NA! Pakiramdam ko nasakal ako sa biglang pagyakap sa akin ni Snow.

49 Snow, hindi ako makahinga, I tried to say. I looked around the room. Teka, nasaan ako? Ariela, sobra kaming nagalala sayo, Layla said. Grabe, akala talaga namin hindi ka na magigising, Added Lily. Napakunot ako ng noo. Ano bang pinagsasabi nila? Wala bang masakit sayo? Anong nararamdaman mo? Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung may masakit sa akin. Wala. I m perfectly fine. I m okay, tipid kong sagot. Nasaan ba ako? Nasa Hospital ka ng Academy, Ariela, sabay sabay nilang sagot. Nabigla ako sa sinabi nila. Anong ginagawa ko dito? May nangyari ba? Bakit ako nandito? What happened to me? nag aalalang tanong ko. Pinilit kong inalala ang mga pangyayari bago ako napunta sa lugar na ito. But all I remember was a hazy blur of twisted events. Tiningnan nila ako ng hindi makapaniwala. Sa tingin niyo okay lang ba talaga siya?

50 Baka naman nasa ilalim pa siya ng spell. Baka naman hindi talaga siya si Ariela natin. Gusto kong batukan ang huling nagsalita. Anong hindi ako si Ariela? May iba pa bang Ariela dito? Hindi mo alam ang nagyari four days ago? Wala ka bang maalala? Natigilan ako. FOUR DAYS? Apat na araw na akong nakahiga dito? I started to get worried. Ano ba talagang nangyari? Bakit wala akong maalala? Yung deal? Yung Enchanted Forest? Yung pagliligtas sayo ni Jett? Wait, what? Sino ulit ang nagligtas sa akin? Did you mean Jett Forester? I asked hesitantly. You re kidding right? Ang huling naaalala kong ginawa niya ay ang pagbantaan ako sa loob ng classroom. Nagkatinginan sila. A look of sympathy in their eyes. Kung ganun hindi nga nagbibiro ang nurse nang sabihin niyang hindi maaalala ni Ariela ang nangyari.