Daan Patungo Sa Kalayaan

Transcription

1

2 Copyright Bible Pathway Adventures 2015 May-Akda: Pip Reid Tagaguhit: Thomas Barnett Direktor ng Paglikha: Curtis Reid Tagasalin ng Wika / editor: Ronnie Saulon / Ramil Corpuz Daan Patungo Sa Kalayaan Unang Lathala 2015 Salamat sa inyong pagbabasa ng aklat na ito at pagsuporta sa Bible Pathway Adventures. Kami ay isang organisasyong non-profit na tumutulong sa mga magulang at guro sa buong mundo upang maturuan ang mga bata tungkol sa Biblia sa isang masaya at malikhaing paraan. Ang mga tagasuportang katulad mo ang pinagkukunan namin ng pondo na aming ginagamit sa pagsasaayos at pagpapaganda ng aplikasyon, pagsasalin ng wika, at paglikha ng mga kuwento at mga materyales sa paggawa ng alagad para sa mga pamilya sa lahat ng dako. Lahat ng karapatan ay nakareserba. Walang bahagi ng lathalaing ito ang maaaring paramihin, at ipamahagi sa kahit anong paraan katulad ng pagpapa-xerox, pagrerekord, at iba pang elektronik o mekanikal na pamamaraan ng hindi humihingi ng pahintulot sa tagapaglathala maliban sa maikling pagbanggit sa nakapaloob na paguulat at ilang hindi komersyal na paggamit na pinapayagan ng batas ng pagmamay-ari ng isang akda. Upang humingi ng kaukulang pahintulot, sumulat sa tagapaglathala ng website na ito sa ibaba:

3 Daan Patungo Sa Kalayaan Ang landas mong dinaraana'y malawak na karagatan, ang daan mong tinatahak ay dagat na kalawakan; ngunit walang makakita ng bakas mong iniiwan. (Awit 77:19) Ang mga Hebreo ay alipin sa Ehipto sa loob ng mahabang panahon hanggang sa tawagin ng Diyos ang isang tao na nagngangalang Moises upang palayain sila mula sa Paraon, ang hari ng Ehipto. Gamit ang tungkod ng Diyos, pinangunahan ni Moises ang tuwang-tuwang mga Hebreo palabas ng Ehipto patungo sa malawak na lambak ng disyerto, sa direksyon ng Dagat na Pula. Matindi ang sikat ng araw sa disyerto, ngunit alam ito ng Diyos. Sa araw nauuna sa kanila ang Diyos sa anyo ng haliging ulap na nagiging silungan ng mga Hebreo laban sa matinding init ng araw. Sa gabi, kapagmadilim at malamig ang disyerto, isang haliging apoy naman na nagliliwanag hanggang langit ang nagbibigay ng init sa mga Hebreo. Ang haliging ulap at apoy ay nagtuturo sa mga Hebreo ng daan kung saan sila pupunta. Galit na galit ang Paraon sa pag alis ng mga Hebreo. Agad Niyang nakalimutan ang napakatinding salot na ipinadala ng Diyos sa buong lupain. Tinipon niya ang kanyang mga kabayo, karwahe, at mga sundalo at nagmamadaling naglakbay sa disyerto upang habulin ang mga Hebreo. 1.

4 Nang marating ng mga Hebreo ang dagat na pula, sinabi ng Diyos kay Moises, Sabihin mo sa mga Israelita na magtayo muna ng pansamantalang tirahan dito. Pinatigas ko muli ang puso ng Paraon kaya ang kanyang mga tauhan ay paparating na at hinahabol kayo. Pero ako na ang bahala sa kanyang mga sundalo. Malalaman ng mga taga-ehiptong ito na ako ang Diyos. Maya-maya pa ay natanaw nila ang mga taga-ehipto na paparating mula sa malayo. Habang paparating ang hukbo ng buong Ehipto, napuno ng takot ang mga hebreo, Kaya mo ba kami dinala dito sa disyerto ay upang dito na mamatay? Napapagitnaan ng tubig ng Dagat na Pula at ng mga hukbo ng Ehipto, dumating kay Moises ang mga tao, Hindi ba sinabi na namin sa iyo Moises na hayaan mo na lang kaming manatili sa Ehipto? Mas gusto pa naming maging alipin kaysa mamatay! Huwag kayong matakot, sabi ni Moises. Ililigtas tayo ng Diyos sa Paraon. Hindi na ninyo makikitang muli ang mga taga-ehiptong ito, kaya manahimik lang kayo. Habang nagsasalita si Moises, lumitaw ang makapal na ulap sa gitna ng mga taga-ehipto at ng mga Hebreo. Naging kasindilim ito ng gabi para sa mga taga-ehipto, ngunit kasinliwanag ng araw naman para sa mga Hebreo. Walang makitang anuman ang mga taga-ehipto! 2.

5 Iniutos ng Diyos si Moises. Itapat mo sa ibabaw ng dagat ang iyong tungkod; mahahati ang tubig at matutuyo ang lalakaran ninyo. Mararating ninyo ang kabilang ibayo, ngunit hindi ang mga taga-ehipto. Sinunod nga ni Moises ang sabi ng Diyos at kanyang itinapat ang kanyang tungkod sa dagat. Nang gabing iyon umihip ang malakas na hangin hanggang sa mahati ang dagat. Dalawang higanteng pader ng tubig ang nabuo at humati sa dagat hanggang sa kayang abutin ng paningin. Napanganga ang mga Hebreo sa pader na tubig na nasa kanilang harapan. Mas mataas pa ito sa pinakamataas na piramid! Hindi sila makapaniwala sa kanilang nakikita. Gumawa ng daan ang Diyos upang makadaan sila sa gitna ng karagatan. Hawak ang tungkod, itinaas niya ang kanyang kamay patungo sa dagat. Dalhin ninyo ang inyong mga alagang hayop at kagamitan at sundan ninyo ang daan, sabi niya sa mga nahihintakutang Hebreo. Alam ng mga Hebreo na nasa di kalayuan lamang ang mga taga-ehipto, kaya takot na takot sila. Isinama nila ang kanilang mga hayop at nagmamadaling nagtungo sa baybayin patungo sa daan sa gitna ng dagat. 3.

6 Parang bundok sa tabi ng mga Hebreo ang pader na tubig. Umihip ang hangin at dumagundong ang dagat. Ang kanilang dibdib ay binabayo ng matinding takot habang nagmamadaling dumadaan sa gitna ng pader na tubig sa gitna ng dagat. Nang makita ng Paraon kung ano ang nangyayari, isinugo niya kaagad ang kanyang mga tauhan upang habulin ang mga Hebreo. Ngunit naroon ang Diyos, at nagkaroon ng matinding pagkabigla sa mga sundalo ng Paraon. Nahintakutan ang mga kabayo hindi makausad ang mga sundalo sa buhanginan, at nasira sa putikan ang mga gulong ng mga karwahe. Hindi naging maganda ang takbo ng pangyayari para sa mga taga-ehipto. Ang Diyos ay nakikipaglaban sa panig ng mga Hebreo, ang sigaw ng mga taga-ehipto. Umalis na tayo dito! Subalit huli na ang lahat. Nang makatawid na sa kabilang ibayo si Moises at ang mga Hebreo, sinabi ng Diyos, Moises, iunat mo ang iyong tungkod sa ibabaw ng dagat at sasara ang daan sa gitna ng dagat at matatakpan ang mga taga-ehipto. Ginawa nga ni Moises ang sinabi ng Diyos at nagsara ang dalawang malaking pader na tubig at tinabunan ang mga sundalo ng Ehipto at ang kanilang mga karwahe. Tuluyang nawasak ang buong hukbo ng Paraon. 4.

7 Nagsipag-awitan, nagsipag-sayawan, at nagsipag-puri ang mga Hebreo sa Diyos at napasalamat na iniligtas ng Diyos ang kanilang mga buhay. Haggang sa marating nila ang ilang na bahagi ng Shur. Sa ilang ay gumawa ng mga tuntunin ang Diyos upang sundin ng mga Hebreo. Sinabi niya sa mga tao, Kung inyong susundin ang aking mga kautusan, hindi ninyo daranasin ang dinanas ng mga taga- Ehipto. Mataimtim na nakinig ang mga Hebreo ngunit nagrereklamo sila kay Moises. Mayroon kaming maayos na buhay sa Ehipto. Dinala mo kami dito sa maalikabok na disyerto upang dito kami mamatay sa gutom. Wala na kaming makain. Muli ay narinig ng Diyos ang pagrereklamo ng mga Hebreo. Moises, sabihin mo sa mga tao na magpapadala Ako ng pagkain sa kanila araw-araw, maliban sa isang araw sa loob ng isang linggo. Sa araw na iyon, magpapahinga sila. Ito ay tatawagin nilang Sabbath. Gusto Kong malaman kung susundin nga nila ang Aking mga ipinag-uutos. Mula sa araw na iyon, kapag bubuksan ng mga Hebreo ang kanilang mga kubol sa umaga, may mga maliliit na tulad sa piraso ng puting tinapay ang nagkalat sa lupa na kasing nipis ng biskwit. Ito ay tinawag nilang manna at ito ay kasinlasa ng pulot-pukyutan. Tuwing gabi bago maghapunan, nagpapadala naman ang Diyos ng laksa-laksang kawan ng ibon sa kampo ng mga Hebreo upang may makain sila. Ang mga ibong ito at tinatawag na pugo, at ito ay kasinlasa ng manok. Hindi alam ng mga Hebreo na maninirahan sila sa ilang sa loob ng apatnapung taon. 5.

8 Naglakbay ang mga Hebreo sa ilang at nakarating sa lugar na tinatawag na Refidim at nagkampo doon. Hindi nagtagal, nagreklamo na naman ang mga Hebreo. Moises, dinala mo ba kami dito sa ilang na disyerto para dito patayin? Wala na kaming mainom. Nanlulumong napabuntong-hininga si Moises. Diyos ko, handa na akong batuhin ng mga taong ito, ano ang gagawin Ko? Paluin mo ng marahan ng iyong tungkod ang bato, sabi ng Diyos. Bubukal ang tubig doon at makakainom ang lahat. Naniwala si moises sa sinabi ng Diyos at ginawa ang iniutos sa kaniya at lumabas nga ang masaganang tubig mula sa bato. Subalit hindi pa tapos ang problema ng mga Hebreo. Mayamaya pa ay nakita nilang papalapit sa kanila ang mga uhaw sa dugong Amalekita. Nabalitaan nila ang nakakatakot na salot sa Ehipto at ang pagkamatay ng mga hukbo ng Paraon. Panahon na upang sakupin ang Ehipto! sabi nila. Subalit nasa daraanan nila ang mga Hebreo. Nakapaghasa na sila ng kanilang mga itak at handa na sa pakikipagdigma. Nakita ni Moises ang mga Amalekita at sinabi kay Josue, Pumili ka ng ilang mga kalalakihan at labanan mo ang mga taong ito. Kaagad na pumili si Josue ng malalakas at matatapang na mga kalalakihan at pinangunahan niya ito sa labanan. Nakatayo sa isang bato si Moises sa ilalim ng matinding sikat ng araw at pinanood ang labanan sa buong maghapon. Habang nakataas ang kanyang mga kamay, nananalo ang mga Hebreo, ngunit kapag ibinababa niya ang kanyang mga kamay, natatalo sila at nagsisimulang manalo ang mga Amalekita. Naroon si Aaron at ang kanyang kaibigang si Hur upang tulungan si Moises. Kapag nangangawit na ang mga kamay ni Moises, itinataas nina Aaron at Hur ang kanyang kamay. Dahil nasa panig nila ang Diyos, nanalo ang mga Israelita sa kanilang pakikipaglaban. At naglaho ang mga Amalekita sa disyerto. 6.

9 Nais ni Moises na ipagpatuloy nila ang kanilang paglalakbay sa disyerto. Nasa isang pamilyar na lugar si Moises dahil dito na siya tumira sa ilang sa loob ng mahabang panahon. Sa pamumuno ni Moises, nagligpit sila ng kanilang mga kagamitan at naglakbay papunta sa bundok na tinatawag na Sinai. Isipin mo na lang na lahat kayo sa inyong pamilya ay pumunta sa isang camping sa loob ng apatnapung taon. Kayo ba ay laging magkakasundo sa lahat ng oras? Ganyan din ang nangyari sa mga Hebreo. Napagod na si Moises sa kakaayos ng kanilang mga problema. Mabuti na lang at pinayuhan siya ng kanyang biyenang si Jetro patungkol dito. Manghihina ka Moises sa pakikinig sa kanilang mga suliranin. Ang trabaho mo ay pangunahan ang mga tao. Hayaan mo na ang ibang tao na magayos ng kanilang mga usapin. Kahit na si Moises ang pinuno, nakinig siya sa mungkahi ni Jetro. Pumili siya ng mga matatalinong tao para mamahala sa mga tao. 7.

10 Sa ikatlong buwan ng pag-alis ng mga Hebreo sa Ehipto, nakarating sila sa bundok ng Sinai. Habang nagtatayo sila ng mga kubol, sinabi ng Diyos kay Moises, Sabihin mo sa mga tao na maglinis ng kanilang mga kasuotan at maghanda na. Sa loob ng tatlong araw, bababa ako sa bundok. Sa umaga ng ikatlong araw, isang makapal na ulap ang bumalot sa tuktok ng bundok ng Sinai. Kulog at kidlat ang nagsalimbayan sa papawirin. Umalingawngaw sa disyerto ang makalangit na tunog ng shofar. Ginabayan ni Moises ang mga Hebreo sa kanilang paglabas sa kampamento upang sumamba sa Diyos. Nangangatog ang kanilang mga tuhod habang pinapanood ang paglabas ng makapal na usok mula sa tuktok ng bundok. Ano ang mangyayari sa atin? Lubhang natatakot ang mga tao sa presensya ng Diyos. Palakas ng palakas ang tunog ng tambuli na tinatawag na shofar. Pagkatapos, isang malakas na tinig mula sa bundok ang umalingawngaw sa disyerto. Ako ang Panginoon ninyong Diyos na naglabas sa inyo sa Ehipto at nagligtas sa inyo mula sa pagkaalipin. Nagpatirapa ang mga Hebreo, malakas ang kabog ng kanilang dibdib sa takot. Malapit ng mahayag ang mga utos ng Diyos sa tao at isang bansa ang malapit nang sumibol. 8.

11 Sa mga salimbayan ng kidlat at pagkulog, ang Diyos ay nangusap sa mga tao. I. Huwag kang magkakaroon ng ibang Diyos maliban sa Akin II. Huwag kang gagawa ng kahit anong estatwa o larawan para sambahin. III. Huwag mong babanggitin sa walang kabuluhan ang Aking pangalan. IV. Lagi mong tandaan at ilaan para sa Akin ang araw ng pamamahinga. V. Igagalang mo ang iyong ama at ina. VI. Huwag kang papatay. VII. Huwag kang makikiapid. VIII. Huwag kang magnanakaw. IX. Huwag kang sasaksi nang walang katotohanan laban sa iyong kapwa. X. Huwag mong pagnanasaang angkinin ang pagaari ng ibang tao. Mula sa bundok ng Diyos ay sinabi niya ang mga salitang ito para sa mga tao. Ang unang mga tuntunin ay para malaman ng lahat kung gaano ang pagnanais ng Diyos na mahalin Siya ng mga tao. Ang mga sumunod ay nagpapakita kung paanong mga anak ng Diyos ay dapat na magmahalan sa isat isa. 9.

12 Nanginginig sa takot na tinakpan ng mga Israelita ang kanilang mga tainga. Mula ngayon ikaw na ang magsasabi sa amin ng mga nais sabihin ng Diyos, sabi nila kay Moises. Kung muling magsasalita sa amin ang Diyos, baka kami mamatay. Huwag kayong matakot, sabi ni Moises. Dumating ang Diyos para subukin kayo at siguraduhing susundin ninyo Siya, upang kayo y hindi magkasala. Habang nakatingin sa umuusok na bundok ang mga Israelita, patuloy na nagbibigay ng mga tuntunin at kautusan ang Diyos. Pagkatapos ay nagtayo si Moises ng altar sa pamamagitan ng pag-aayos ng labindalawang bato na kumakatawan sa labindalawang lipi ng Israel. Nagdala ng mga hayop na ihahandog at susunugin ang mga tao sa altar upang ipakita na gusto nilang sumunod sa mga kautusan ng Diyos. Pagkatapos na sungin ang kanilang handog sa altar, lumakad na paakyat sa bundok na nababalutan ng ulap si Moises. Sa loob ng apatnapung araw, tinuruan ng Diyos si Moises tungkol sa Kanya at sa Kanyang mga kautusan upang maituro din niya sa mga Israelita ang nais ipagawa ng Diyos. Nakinig na mabuti si Moises sa sinasabi sa kanya ng Diyos, at isinulat niya ito sa dalawang tapyas na bato upang ipakita sa mga tao. 10

13 Samantala sa ibaba sa kampamento, hindi mapakali ang mga Israelita. Hindi na natin nakikita si Moises ng ilang linggo. Maaring patay sa siya ng hindi natin nalalaman. Dahil wala silang magawa, nagplano sila at nagkaisa na isagawa ang planong ito. Gumawa tayo ng diyos sa wangis natin, sabi nila kay Aaron. Dahil wala ang kanyang kapatid na si Moises, hindi alam ni Aaron ang kanyang gagawin. Gusto niyang malugod sa kanya ang mga tao. Kinakabahang napasulyap siya sa bundok at sinabi, Dalhin ninyo sa akin ang inyong mga gintong alahas. Tinunaw ni Aaron ang kanilang mga gintong alahas at gumawa sila ng rebulto ng isang guya na yari sa ginto. Pagkatapos ay gumawa din siya ng isa pang tumpok ng batong altar, at ng tapos na ang mga tao sa pagbibigay ng kanilang handog pangkapayapaan, nagkaroon sila ng kasayahan na tumagal ng isang araw at isang gabi. 11

14 Nagmamasid ang Diyos sa nangyayari sa ibaba sa kampamento. Sinabi Niya kay Moises, Tingnan mo! Ang mga tao ay sumasamba sa isang guyang ginto. Pabayaan mo Ako. Lilipulin ko silang lahat at magsisimula akong muli mula sa iyong angkan ng panibagong lahi. Nagmakaawa si Moises sa Diyos na huwag patayin ang mga Israelita. Nakikiusap po ako sa Inyo, huwag Ninyong lilipulin ang mga Israelitang inilabas mo mula sa Ehipto. Alalahanin mo po ang iyong pangako kay Abraham, Isaac, at Jacob na gagawin mong isang malaking bansa ang kanilang lahi. Narinig ng Diyos ang kanyang pagtangis at pagsusumamo. Hinayaan niyang subukin ang niloloob ni Moises sa masamang ginawa ng mga Israelita. Nagbago ng isip ang Diyos sa balak niyang pagpaparusa sa mga tao. Tuwang-tuwa si Moises sa naging pasya ng Diyos. Subalit hindi siya natutuwa sa ginawa ng mga Israelita. Bitbit ang dalawang tapyas ng bato, nagmamadali siyang bumaba mula sa bundok pabalik sa kampamento. Nang makita ni Moises na sumasamba ang mga tao sa diyusdiyosan, napuno siya ng galit at inihagis sa lupa ang mga tapyas ng bato. Ihinampas niya ito dahilan upang iyon ay magkadurog-durog. Bakit ka gumawa ng guyang gintong ito? tanong niya kay Aaron. Napayuko sa kahihiyan si Aaron. Alam mo kung anong klase ang mga taong ito. Nawala ka ng matagal na panahon. Natakot ang mga tao kaya kinuha ko ang kanilang mga ginto at inilagay sa apoy, at mula roon ay lumitaw ito Lalong nadagdagan ang galit ni Moises. Inutos niya na tunawing muli ang gintong guya at durugin ng pinong-pino. Pagkatapos durugin ay inilagay sa tubig, at inutos sa mga Israelita na inumin ito bilang parusa sa kanilang ginawa. 12.

15 Alam ni Moises kung bakit ganon na lamang ang galit ng Diyos. Tumayo siya sa pintuan ng kampamento at sumigaw, Kung sino ang nasa panig ni Yahweh, tumayo rito sa akin na kasama ko. At nagkatipon sa palibot ni Moises ang mga grupo ng kalalakihang Israelita. Sinabihan niya sila, Kunin ninyo ang inyong sandata, ikutin ninyo ang buong kampamento. Hanapin ninyo kung sino pa ang gustong sumamba sa mga diyus-diyosan. Nang araw na iyon, tatlong daang libo ang namatay dahil gusto nilang sumamba sa diyus-diyosan imbes na sambahin ang totoong Diyos na si Yahweh. Muling bumalik sa bundok si Moises at nagsumamo sa Diyos na huwag nang parusahan ang mga tao. Subalit pinarusahan pa rin ng Diyos ang mga tao sa paggawa ng guyang ginto. Nagpadala Siya ng salot sa mga Israelita upang ipadama na nagagalit Siya sa kanilang ginawa. Pagkatapos, isinulat ng Diyos mismo ang Kanyang mga Salita sa bagong dalawang tapyas ng bato na ginawa ni Moises. 13.

16 Habang nasa ilang ang mga Israelita, inutusan ng Diyos si Moises na gumawa ng espesyal na tabernakulo kung saan maaaring sumamba sa Kanya ang mga tao. Wala pang kahit na sino ang nakagawa ng kubol na katulad nito kaya ang Diyos mismo ang nagturo sa kanila kung ano ang gagawin. Nakinig ng husto ang mga Israelita, at gumawa sila ng mga kagamitang nararapat at pwedeng ipasok sa loob ng tabernakulo. Ang pinaka importanteng kagamitan na kanilang ginawa ay isang kahoy na kahon na binalutan ng ginto. Nakalagay sa loob niyon ang dalawang tapyas ng bago na naglalaman ng mga salita ng Diyos at ng Kanyang Tipan sa mga tao. Ang kahon na iyon ay kilala sa tawag na Ark of the Covenant (o Kaban ng Tipan). Itinalaga niya si Aaron upang mangalaga sa tabernakulo at itinalaga rin siya bilang pinakapunong saserdote. Kasama sa kanyang espesyal na gawain kasama ang kanyang mga anak ang pagsusuot ng kakaibang damit, at pagtulong sa mga tao upang makasamba sa Diyos. Pagkatapos gawin ng mga Israelita ang tabernakulo, bumaba ang makapal na ulap at naliliman ang lugar na iyon at napuno ang tabernakulo ng presensya ng Diyos. At simula ng araw na iyon, kapag gumalaw ang ulap, alam na ng mga Israelita na oras na upang iligpit nila ang kanilang mga kubol at magsimula na ulit sa paglalakbay. 14.

17 Alam ng Diyos na natutong sumamba sa diyus-diyosan ang mga tao habang alipin pa sila sa Ehipto. Huwag kayong mamuhay ayon sa nakasanayan ninyo sa Ehipto, sabi nila sa kanila. Sinuway nila Ako at sumamba sa ibang mga diyos, at hindi ito maganda. Moises, turuan mo ang mga tao upang ipagdiwang ang Aking pista, sabi ng Diyos kay Moises. Ito ay mga mahahalagang pagtitipon kaya dapat silang magdamit nang maayos. Ipinaliwanag ni Moises ang Pista ng Panginoon sa mga Israelita. Itinuro niya ang tungkol sa Pista ng Paskuwa, Pista ng Tinapay na Walang Lebadura, Pista ng Unang Ani, at Pista ng Pentecostes. Pagkatapos ay ipinaliwanag din Niya kung paano ang gagawin sa Pista ng Trumpeta, Araw ng Katubusan, Pista ng Tabernakulo, at ang dakilang Huling Araw na darating. Ito ay espesyal na araw at pagkakataon para sa Diyos, sabi ni Moises. Itinuturo nito na dapat tayong magtiwala sa mga pangako at plano ng Diyos. Gusto Niyang maparangalan at alalahanin natin Siya habambuhay. Unti-unting natutunan ng mga tao ay ang mga panuntunan ng Diyos sa halip na ipagpatuloy ang kanilang kinagisnan sa Ehipto, na ikinatuwa ng Diyos. 15.

18 Nagpatuloy sa paglalakbay ang mga Israelita sa ilang. Habang papalapit sila sa lupain ng Canaan, sinabi ng Diyos kay Moises, Magpadala ka ng labindalawang espiya upang tingnan ang lupaing ipinangako Ko sa inyo. Pumili nga ng labindalawang Espiya si Moises mula sa bawat lipi ng Israel, kasama dito ang dalawang lalaki na ang pangalan ay Caleb at Joshua. Nais kong malaman kung anong klaseng lupain mayroon ang Canaan, sabi ni Moises sa kanila. Malalakas ba ang mga tao doon? Kung kaya ninyo, kumuha kayo ng prutas mula sa kanilang ubasan, at pagkatapos, umuwi kayo rito at mag ulat tungkol sa lahat ng inyong nakita! Sa loob ng apatnapung araw, naglibot ang mga espiya sa buong lupain ng Canaan. Subalit nagulat sila sa kanilang nakita. May nakatira roong mga higante na kasintaas ng puno ng sedro. Hindi pa sila nakakita ng ganoon kalalaking tao sa buong buhay nila! Nanginginig sa takot, nagmamadali silang bumalik sa kampamento sa abot ng makakaya ng kanilang mga paa. 16.

19 Sa kanilang pagbabalik sa kampamento, ipinakita nila kay Moises ang naglalakihang mga buwig ng ubas. Totoo ngang sagana sa gatas at pulot pukyutan ang lupain. Ngunit malalakas ang mga nakatira duon. Nakakita pa kami doon ng mga malulupit na Amalekita! Walang ibang paraan upang makapanahan tayo roon. Si Caleb at Josue, na mas matatapang kaysa sa ibang mga espiya ay nagsalita. Ano ang masasabi ninyo tungkol dito? Ang lupain ay napaka ganda. Lumakad na tayo at sakupin na natin ito! Hindi natin masasalakay ang mga nakatira doon, sabi ng mga naduwag na espiya. Nakita mo ba ang nga higante? Higit na malalaki at malalakas sila kaysa sa atin. Parang tipaklong lamang tayo kumpara sa kanila. Nababaliw ka na ba? May malakas na pananampalataya sa Diyos sina Caleb at Joshua at nagsumamo sila sa mga Israelita. Wala tayong dapat alalahanin tungkol dito. Ang Diyos ay nasa panig natin. Ibibigay ng Diyos ang lupaing ipinangako Niya sa atin. 17.

20 Ngunit hindi pa natututunan ng mga Israelita ang magtiwala ng lubusan sa Diyos, at ayaw nilang makinig kina Josue at Caleb. Nanangis sila at nagreklamo buong magdamag. Sana ay namatay na lamang kami dito sa ilang. Bakit dinala pa tayo ng Diyos sa lugar na ito para patayin? Pumili tayo ng ating bagong pinuno at bumalik tayo sa Ehipto. Nagalit ang Diyos sa kanilang kawalan ng pananampalataya sa Kanya. Kailan ba matatapos ang pagrereklamo ng mga taong ito sa Akin? Hindi na sila nanahimik. Kung ganyan ang kanilang saloobin, walang isa man sa kanila ang makakapasok sa lugar na ito! Upang parusahan sila sa kanilang kawalan ng pananampalataya, hinayaan ng Diyos na manirahan ang mga Israelita sa ilang hanggang mamatay na lahat ang matatanda. Ang kanilang mga anak lamang ang makakapasok sa bagong lupain. 18.

21 Lubos na nagtiwala sa Diyos si Moises kahit na hindi madali ang pangunguna niya sa mga Israelita sa loob ng apatnapung taon sa ilang. Siya man ay nagsasawa na sa kanilang kawalan ng pananampalataya. Nakipaglaban sila sa maraming giyera at nagrebelde sa Diyos ng maraming beses. At panay ang kanilang reklamo. Wala man lamang tayong tubig upang mainom. Marami ng narinig si Moises. Kinuha niya ang kanyang tungkod at paluksong tumayo. Makinig kayo sa akin, mga rebelde! Hindi ba ang Diyos ang magbibigay sa inyo ng tubig mula sa batong ito? Pinalo niya ang bato ng kanyang tungkod at bumulwak mula rito ang masaganang tubig. Hindi natuwa ang Diyos sa inasal na ito ni Moises. Moises, ikaw ba ang nagpadala sa mga tao ng tubig mula sa bato? Dahil ninakaw mo mula sa akin ang Aking kaluwalhatian, hindi ka makakapunta sa lugar na ipinangako ko sa mga tao. Napakamot sa ulo si Moises. Ano itong nagawa ko? Ginabayan niya ang mga tao sa ilang sa loob ng apatnapung taon, at ngayon, hindi na siya papayagang makapasok sa Lupang Pangako. Nagmamakaawang sinabi ni Moises sa Diyos, Sige na po, payagan nyo man lang akong makatawid ng ilog ng Jordan upang makita ang lupain. Ngunit hindi na nagbago ng isip ang Diyos. Tama na Moises! Huwag ka na ulit magbabanggit sa Akin ng tungkol sa bagay na ito. 19.

22 Nagpatuloy si Moises sa pagtitiwala sa Diyos at paggabay sa mga tao. Sa wakas, ng 120 taong gulang na siya, sinabi sa kanya ng Diyos na panahon na upang si Josue ang mamuno sa mga Israelita. Tinipon ni Moises ang lahat at pinaalalahanan tungkol sa mga tuntunin ng Diyos, sinabi niya, Nakita ninyo kung gaano katapat ang Diyos sa inyo. Sundin ninyo ang lahat ng kanyang mga utos, at gagaan ang inyong buhay. Pagkatapos, nilisan ni Moises ang kapatagan ng Moab at umakyat sa tuktok ng bundok ng Nebo. Sa itaas ng bundok na iyon, ipinakita sa kanya ng Diyos ang lupaing ipinangako Niya para sa mga Israelita, na ngayon ay labindalawaang lipi na ng Israel. Sinabi ng Diyos, Ito ang lupaing ipinangako ko sa inyo at sa inyong mga ninunong sina Abraham, Isaac, at Jacob. Ipinangako kong ibibigay ko ito sa inyong mga kaapuapohan. Kahit na hindi nakapasok sa Lupang Pangako si Moises, natuwa pa rin ang Diyos sa kanya. Mayroon Siyang malalim na pagmamahal sa kanyang abang lingkod na ito. Nang mamatay si Moises, ang Diyos mismo ang naglibing sa kaniya sa lupain ng Moab. Si Josue ay isa na ngayong ganap na pinuno ng Israel. Hawak ang tungkod, itinaas niya ito at pasigaw na sinabi sa mga Israelita, ang Diyos ay sumasaatin. Ito na ang panahon upang mapasaatin ang Lupang Pangako! WAKAS 20.

23 Nagustuhan mo ba ang Daan Patungo Sa Kalayaan? Para sa marami pang kapanapanabik na kuwento sa Bibliya mula sa Bible Pathway Adventures, pakitingnan ang mga sumusunod na aklat! Iniligtas ng isang Asno Nilunok ng isang Isda Itinapon sa mga Leon Ang Napakalaking Baha Ipinagbili Bilang Alipin Ang Pakikipaglaban sa Higante Salamat sa inyong pagbabasa ng aklat na ito at pagsuporta sa Bible Pathway Adventures. Kami ay isang organisasyong non-profit na tumutulong sa mga magulang at guro sa buong mundo upang maturuan ang mga bata tungkol sa Biblia sa isang masaya at malikhaing paraan. Ang mga tagasuportang katulad mo ang pinagkukunan namin ng pondo na aming ginagamit sa pagsasaayos at pagpapaganda ng aplikasyon, pagsasalin ng wika, at paglikha ng mga kuwento at mga materyales sa paggawa ng alagad para sa mga pamilya sa lahat ng dako. Marami ka pang malalaman tungkol sa aming mga kuwento ng pakikipagsapalaran sa biblepathwayadventures.com

24