Si Ellen White, ang mga Tagapangunang Adventist, at ang Lunar Sabbath

Transcription

1 Si Ellen White, ang mga Tagapangunang Adventist, at ang Lunar Sabbath Ang Kristyanismo ngayon ay yumakap sa halos 2 bilyong mananampalataya sa libu-libong hiwalay ay naiibang mga samahan at mga sekta. Sa mga ito, mahigit 500 sekta ang naniniwala na ang ikaapat na utos (kinakailangan ang pagsamba sa ikapitong araw ng sanlinggo) ay patuloy na umiiral sa mga Kristyano ngayon. Ang Seventh-day Adventists, na mayroong halos 17 milyong kasapi ay ang ikalabing-dalawang sa pinakamalaking Kristyanong sekta sa buong mundo at ang pinakamalaking sekta na sumasamba sa araw ng Sabado. Ang ikapitong araw na Sabbath ay napakahalaga sa Seventh-day Adventists. Ang ikaapat na utos ay naglalaman ng selyo ng Yah. Kaya ang pagsamba sa ikapitong araw ng Sabbath ay isang tanda ng katapatan sa Manlilikha. pinanatili ang araw ng Sabado na Sabbath. Sa mga nakalipas na taon, mayroong lumalaking pagtatalo sa Kristyanismo para sa pagbabalik sa Biblikal na kalendaryong lunisolar sa pagtukoy sa oras ng pagsamba. Habang maraming Kristyanong sumasamba sa araw ng Linggo ay nakita itong isang bagay na kawili-wili ngunit walang kinalamang kasaysayan, ang mga Kristyanong sumasamba sa araw ng Sabado ay nakikita ang paksa na nagbabala. Ang mga Sabbatarian ng araw ng Sabado ay kinikilala ang kahalagahan ng pagsamba sa tiyak na araw: ang ikapitong araw ng sanlinggo. Ang pagmumungkahi na ang araw ng Sabado ay hindi ang Biblikal na Sabbath ay maaaring maramdaman gaya ng atake sa mismong pundasyon ng kanilang paniniwalang sistema. Para sa Seventh-day Adventist, ito ay humirang sa katunayan na si Ellen White, isang pumukaw na mensahero sa huling henerasyon, Maraming pagtutol sa lunar Sabbath ang itinaas ng mga nababahalang Adventists. Ang mga argumentong ito ay tila kapani-paniwala. Gayunman, ang tuntunin na dapat tandaan ng lahat ay ang katotohanan ay hindi sumasalungat sa kanyang sarili. Isang maingat na pagsusuri ay ipinapakita na ang lunar Sabbath ay parehong maka-kasulatan at itinataguyod sa mga alituntuning magtatapuan sa mga isinulat ni Ellen G. White. Ang unang katanungan ng karamihan sa mga Seventh-day Adventists kapag natutunan ang lunar Sabbath ay: T anong/pagtutol: Nalalaman ba ni Ellen White ang tungkol sa lunar Sabbath? SAGOT : Walang malinaw na ebidensya sa mga isinulat ni Ellen White na nalalaman niya ang tungkol sa lunar Sabbath. Gayunman, ilan sa mga tiyak na pahayag niya na ipinahiwatig na minsa y mayroon pa siyang nalalaman kaysa sa nais niyang ipamahagi. Kagabi, isang senaryo ang ipinakita sa akin. Hindi ko maaaring ibahagi ang lahat ng ito, ngunit magpapakita ako ng kaunti. (Ellen White, Reflecting Christ, p. 243.) Hanggang kamakailan wala pa akong kalayaan na sabihin sa kanila [ang mga bagay-bagay], at hanggang ngayon ay hindi ko pa ramdam na malaya na ipakita ang lahat ng mga bagay dahil ang ating bayan ay hindi pa handa na maunawaan ang lahat na nasa kalooban [ni Yah] na umunlad sa Avondale. (Testimonies, Vol. 6, p. 181, binigyang-diin.) Habang binabasa ng aking mga kapatid ang mga seleksyon mula sa mga sulat, alam ko ang sasabihin sa kanila; sapagkat ang bagay na ito na ipinakita sa akin nang paulit-ulit... hindi ko pa dama ang kalayaan na isulat ang

2 bagay na ito hanggang sa ngayon. (Special Testimonies for Ministers and Workers, No. 6, p. 47.) Para tanggihan ang lunar Sabbath dahil lamang hindi nalalaman ni Ellen White ang tungkol rito, ay para tanggihan din ang alituntunin na paulit-ulit niyang ipinahayag: Huwag nating isipin, Buweno, nasa atin ang lahat ng katotohanan, nauunawaan natin ang pangunahing haligi ng ating pananampalataya, at nawa y manahan sa ating kaalaman. Ang katotohanan ay isang sumusulong na katotohanan, at dapat tayong lumakad sa dumadaming liwanag. Ang bagong liwanag ay ipinakita sa [banal na] salita... siya na namumuhay sa koneksyon sa Araw ng Pagkamakatarungan. Huwag hayaan ang sinuman sa konklusyon na wala nang patotoo pa ang lalabas. Ang masikap, madasaling paghahanap ng katotohanan ay makakakita ng mga mahahalagang sinag ng liwanag na sisikat mula sa [banal na] salita... Maraming hiyas na nakakalat na dapat pagsama-samahin na maging pagaari ng nalalabing bayan.... (Ellen White, Counsels to Writers and Editors, pp. 33, 34.) Dapat tayong mamuhay nang may pananalig sa ating mga puso at tumulong sa mas malaking kaalaman at maraming sumulong na liwanag. (Review & Herald, March 25, 1890.) Malakas na nagbabala si Sister White laban sa pagtanggi sa bagong liwanag dahil lamang ito ay bago: Isang diwa ng pariseismo ay dumating sa bayan na inaangkin na maniwala sa katotohanan para sa mga huling araw na ito. Sila y nasisiyahan sa sarili. Sinabi nila, Nasa amin ang katotohanan. Wala nang ibang liwanag para sa bayan [ni Yah]. Subalit hindi tayo ligtas kapag kinuha natin ang posisyon na hindi na tayo tatanggap ng anumang bagay na kung saan isinaayos natin bilang totoo. Dapat nating kunin ang Bibliya, at siyasatin ito para sa atin. Dapat tayong maghukay sa minahan ng salita [ni Yahuwah] para sa katotohanan.... Ang ilan ay tinanong ako kapag ako ay nag-isip na mayroon pang liwanag para sa bayan [ni Yahuwah]. Ang ating mga kaisipan ay naging mas makitid na hindi natin nakikita at nauunawaan na... [Siya] ay mayroong makapangyarihang gawa para sa atin. Ang dumaraming liwanag ay sisikat sa atin; sapagkat... ang daan ng matuwid, parang bukang-liwayway, tumitindi ang liwanag habang ito'y nagtatagal. [Kawikaan 4:18] (Review & Herald, Hunyo 18, 1889) Ilan sa mga tao na tinanong na: T anong/pagtutol: Paano naging tunay na liwanag ang lunar Sabbath at hindi pa naibigay sa mga tagapanguna? Ang Banal na Espiritu ay naglabas ng napakaraming liwanag sa mga tagapanguna! Paano nangyaring hindi nila nakita ito kung totoo ito? SAGOT : Bawat henerasyon ay mayroong espesyal na liwanag na ibinigay sa kanilang panahon. Ang sumulong na katotohanang ito ay makukuha ng lahat na magpapakumbaba ng kanilang puso at hahanapin ito. Noon pang 1854, nagbabala si Ellen White sa mga unang mananampalataya: Ang kahangalan, gaya ng katamlayan, tila sumabit sa kaisipan ng karamihan sa mga naghayag na maniwala na nasa atin ang huling mensahe... Kayo y magpakatiis sa inyong kaisipan na lumihis kaagad mula sa gawa ng paghahanda at ang napakahalagang mga patotoo sa mga huling araw na ito. (Early Writings, p. 119) Sa taong 1856, sina James White, Uriah Smith, at J. H. Waggoner ay malinaw na isinalaysay sa mga pangkat ng mga batang Adventist

3 na ang mensaheng Laodicea ay aplikado sa mga Sabbatarian Adventists gayon din sa iba na magpapaka- maligamgam sa kanilang karanasang Kristyano. Sila rin ay nangangailangan ng lubos na pagsisisi. Dagdag pa, pinagsama nila sa kanilang konklusyon na ang mensahe ng ikatlong anghel ay ang huling mensahe sa mapanghimagsik na mundo, at ang mensaheng Laodicea ay ang huling mensahe sa isang maligamgam na simbahan. ( The Laodicean Message, Clarification of Major Doctrines, Chapter 23, WhiteEstate.org/books.) J.H. Waggone r Ang mensaheng Laodicea ay isang babala mula mismo sa Langit: Ngunit dahil ikaw ay maligamgam, hindi mainit ni malamig, isusuka kita! Sinasabi mong ikaw ay mayaman, sagana sa lahat ng bagay at wala nang kailangan pa, ngunit hindi mo nalalamang ikaw ay kawawa, kahabag-habag, dukha, bulag at hubad. (Pahayag 3:16, 17, MBB) Ang bagong liwanag ay hindi ibibigay sa mga nararamdamang nalalaman nila ang lahat ng bagay na kinakailangan para sa kaligtasan. Dahil sa kanilang sariling pag-amin, ang mga tagapanguna ay mabilis na lumubog sa kasiyahang-loob at kaluguran sa sarili, walang karagdagang liwanag ang dumating. Gayunman, HINDI ibig sabihin nito na ang anumang bagong liwanag ay mali sa karaniwan. Iyong mga nagpapatuloy sa lumang kaugalian at ubaning pagkakamali ay nawalan ng paningin sa katunayan na ang liwanag ay patuloy sa pagdami sa landas ng lahat ng sumusunod... [kay Yahushua]; ang katotohanan ay nananatili sa paglalahad sa bayan [ni Yah]. Dapat tayong magpatuloy sa pagsulong kung talagang sumusunod tayo sa ating Lider. Ito ay kung kailan tayo naglalakad sa liwanag na sumisikat sa atin, sundin ang katotohanan na bukas sa ating pagkakaunawa na tatanggapin natin ang mas malaking liwanag. Hindi tayo maaaring maipagpapatawad sa pagtanggap lamang sa liwanag na mayroon ang ating mga ninuno, isang daang taon ang lumipas. Kung ang ating mga ninunong may takot [kay Yah] ay nakita ang ating nakita, at narinig ang ating narinig, tiyak na tinanggap nila ang liwanag at lumakad rito. Kung ninanais nating gayahin ang kanilang katapatan, dapat nating tanggapin ang mga patotoo nang bukas sa atin, gayong tinanggap ng iba na inilabas sa kanila; dapat nating gawin ang katulad ng mga nagawa nila, na sila y namuhay sa ating panahon. (Ellen White, Historical Sketches, p. 197.) Nawa y ang lahat ng nagnanais ng katotohanan ay unawain ang taimtim na babalang ito mula sa pluma ng alagad ng Langit. T anong/pagtutol: Kung gumawa ng isang pagkakamali si Ellen White tungkol sa kung ano ang tunay na Sabbath, itatama siya ng Diyos! Hindi siya maaaring gumawa ng ganung kalaking pagkakamali at manatiling tunay na propeta. Kung tatanggapin ko ang lunar Sabbath, dapat kong itapon ang lahat ng aking paniniwalang Adventist at si Ellen White! SAGOT : Ito ay isang emosyonal na tugon batay sa takot. Kapag ang tao ay tunay na lumatag sa Kasulatan at sa mga isinulat ni Ellen White, isang magandang pagkakatugma ang makikita sa lahat ng katotohanan. Ang lunar Sabbath ay isa pang kawing sa gintong tanikala ng katotohanan, mula pa sa Eden. Kinamamayaan sa kanyang buhay, isinulat ni Ellen White na: Patungkol sa hindi pagkakamali, hindi ko ito inaangkin; [si Yah] lamang ang hindi nagkakamali. Ang Kanyang salita ay totoo, at Siya ay hindi nagbabago, o nagpapakita ng bahagya mang pagbabago. (Letter 10, 1895, cited in Selected Messages, Vol. 1, p. 37.) Kapag ang pagtuturo ng Diwa ng Propesiya ay nangangailangan na mayroong lahat ng katotohanan si Ellen White (nung siya mismo nagsabi na marami pang liwanag ang darating), ito y nagpahiwatig ng isa sa dalawang posibilidad: malamang mayroong bagay na depektibo sa kanyang mga isinulat, o, mas maaari: mayroon namang isang bagay na depektibo sa pananalig ng mananampalataya. Wala sa mga manunulat ng Bibliya ang hindi nagkamali, sapagkat ang lahat ay nagkasala, at walang sinumang nakaabot sa kaluwalhatian [ni Yahuwah]. (Tingnan ang Roma 3:23) Upang hawakan si Ellen White sa mas mataas na pamantayan kaysa sa mga manunulat ng Bibliya ay para gawin ang kanyang paglilingkod na isang kapinsalaan dahil hinahanda nito ang sinuman na tanggihan ang karagdagang liwanag na paulit-ulit niyang ipinahayag na darating. Noong 1892, malinaw na nagbabala si Ellen White: Marami pa tayong mga aral na dapat matutunan, marami, at marami pang hindi pa nalalaman. Ang [Eloah] at

4 langit lamang ang hindi nagkakamali. Sinumang naiisip na hindi nila bibitawan ang itinatanging pananaw, walang panahon na palitan ang opinyon, ay mabibigo lamang. Habang hinahawakan natin ang mga sariling ideya at opinyon nang may determinadong pagpupumilit, hindi tayo magkakaroon ng pagkakaisa na ipinalangin ni [Yahushua]. (Review & Herald, Hulyo 26, 1892) T anong/pagtutol: Ang Great Controversy ay paulit-ulit na tinukoy ang pagtataas ng araw ng Linggo bilang kalagitnaang punto ng huling krisis. Ang lunar Sabbath ay ganap na inilihis ang atensyon palayo mula sa tunay na pagsubok: Linggo laban sa Sabado. SAGOT : Ang Seventh-day Adventist Church ay pinagpala nang dakila ng Langit at may akumulasyon ng maraming pagpapalang makalangit. Ang Great Controversy, isinulat ni Ellen White, ay isa sa maraming pagpapalang makalangit. Gayunman, ang panganib ng paniniwala na ang sinuman ay mayaman, sagana sa lahat ng bagay at wala nang kailangan pa na pang-espiritwal, subalit sa katunayan ay, espiritwal na kawawa, kahabag-habag, dukha, bulag at hubad ay mga pagpapalagay na dinadala ng karamihan. Bumuo ang mga Adventists ng ganap na senaryong pang-katapusan na umiikot sa kanilang personal na pagpapaliwanag ng mga huling kabanata ng The Great Controversy. Ang mga patotoong nakapaloob sa aklat na iyon ay mga patotoo sa panahong ito, subalit ang tampulan ay masyadong makitid. Higit pa sa makitid na sagupaang Linggo-Sabado, ang mga huling kaganapang nakalinya na ngayon ay nagpapakita ng mas malawak na digmaan kaysa sa dating ipinalagay. Ang labanan ay mas malaki pa kaysa sa Katoliko laban sa Protestante o maging ang sumasamba sa araw ng Linggo laban sa sumasamba sa araw ng Sabado. Ang huling tunggalian ay isang napakalawak na digmaan sa pagitan ng isang buong sistemang pangrelihiyon at ang itinalagang banal na kalendaryo para sa pagsamba laban sa sumasalungat na sistema ng pagsamba at ang huwad na kalendaryo nito. Ang mga alituntunin ng huling sagupaan, gayong nakabalangkas sa The Great Controversy ay totoo. Mayroong mga tunay na Kristyano sa bawat simbahan, hindi maliban ang Romano Katolikong komunyon, na matapat na naniniwala na ang araw ng Linggo ay ang Sabbath na banal na itinalaga. Tinatanggap ng [Eloah] ang kanilang katapatan ng layunin at kanilang dangal sa Kanya. Ngunit kapag ang pagtalima sa araw ng Linggo ay ipinatupad sa batas, at ang mundo y naliwanagan tungkol sa obligasyon ng tunay na Sabbath, kaya sinumang sumuway sa kautusan ng [Eloah], para sundin ang isang panuntunan na walang mataas na awtoridad gaya ng Roma, ay pinaparangalan nang higit ang kapapahan sa [Eloah]. Siya ay nagbabayad ng pintuho sa Roma, at ang kapangyarihan na nagpapatibay sa intitusyong itinalaga ng Roma. Siya ay sumasamba sa halimaw at sa larawan nito. Habang ang mga tao ay tinanggihan ang institusyon na ipinahayag ng [Eloah] na tanda ng Kanyang kapangyarihan, at ang parangal ay nasa Roma na pinili bilang palatandaan ng kanyang paghahari, tinatanggap nila ang tanda ng katapatan sa Roma ang tanda ng halimaw. (Ellen White, The Great Controversy, p. 449.) Ngayon na ang sinaunang ikapitong araw ng Sabbath, kalkulado ng orihinal na kalendaryo ng Paglikha ay naibalik na sa tamang kinalalagyan, ang tanda ng halimaw ay lubos na malinaw: Ang espesyal na katangian ng halimaw, at ang kanyang larawan, ay ang pagsira sa mga kautusan ng [Eloah]. Sinabi ni Daniel, patungkol sa maliit na sungay, ang kapapahan: At kanyang iisiping baguhin ang panahon at ang kautusan. Daniel 7:25, ADB (The Great Controversy, p. 445.) Ang tanda ng halimaw ay natanggap kapag ang isang tao ay nagbigay ng pagsamba sa anumang ibang araw, kalkulado ng anumang ibang kalendaryo habang nalalaman na hindi ito ang araw na itinalaga ng Langit. Lahat ng nagnanais na parangalan ang kanilang Manlilikha ay pipiliing sambahin Siya sa araw na hindi Niya binabago: ang ikapitong araw ng Sabbath, kalkulado ng KANYANG kalendaryo, itinatag noong Paglikha.

5 T anong/pagtutol: Ang ikapitong araw ng Sabbath ay ang pundasyon ng Seveth-day Adventist Church! Nagbabala si Ellen White sa mga tao na magtatangkang yanigin ang itinatag na pananalig ng simbahan. Sinumang isinasantabi ang araw ng Sabado bilang Sabbath ay ginagawa iyon. SAGOT : Ang ikapitong araw ng Sabbath ay hindi ang batayang paniniwala ng Seventh-day Adventist Church, hindi rin ito katangi-tangi sa Seventh-day Adventists. Mayroong mahigit 500 Protestanteng sekta na sumasamba sa araw ng Sabado! Natutunan mismo ng mga Adventists ang ikapitong araw ng Sabbath mula sa Seventh-day Baptists! Ang pundasyon ng pananapalatayang Seventh-day Adventist, ang matatag na entablado kung saan nananahan ang mga haligi ng pananalig, ay ang mensahe ng paglilinis ng santuwaryo kasama ang mausisang paghahatol. Ito lamang sa lahat ng mga paniniwala ng simbahan ay natatangi sa Adventismo. Sa pangitaing natanggap nang maaga sa paglilingkod ni Ellen White, isinulat niya na: Nakita ko ang isang pangkat na nakatindig at maayos na nagbabantay, hindi nagbibigay ng pagsang-ayon sa mga magyayanig sa itinatag na pananalig ng katawan. Nakatingin sa kanila ang [Eloah] nang may papuri. Pinakita sa akin ang tatlong hakbang mga mensahe ng una, ikalawa, at ikatlong anghel.... Ako ay muling dinala sa mga mensaheng ito, at nakita kung paano nang buong paggiliw ang bayan ng [Eloah] ay binili ang kanilang karanasan. Ito ay nakamit sa pamamagitan ng paghihirap at malubhang pagpupunyagi. Pinangunahan sila ng [Eloah] nang bai-baitang, hanggang sa inilagay sila sa solido, hindi gumagalaw na entablado. Nakita ko ang mga indibidwal na lumapit na entablado at siniyasat ang pundasyon. Ang ilan ay nasiyahan agad sa pagtungtong rito. Ang iba y nakita sa simula ang sira sa pundasyon. Hiniling nila ang mga pagpapabuti na gawin, at ang entablado ay mas sakdal, at ang mga tao ay magiging mas masaya. Ang ilan sa humakbang sa plataporma ay siniyasat ito at ipinahayag na inilatag nang mali. Ngunit nakita ko na halos lahat ng tumayo sa entablado at pinayuhan ang mga humakbang na itigil ang kanilang mga reklamo; sapagkat ang [Eloah] ang Punong Tagabuo, at sila y lumalaban sa Kanya. Isinalaysay nila ang kahanga-hangang gawa... na humantong sa kanila sa matatag na entablado, at sa pagkakaisa ay tumingala sila nang pataas sa langit at sa malakas na tinig na nagpaparangal sa [Eloah]. (Early Writings, p. 259.) Ang solido, hindi gumagalaw na entablado na sinabi sa pangitain ay ang pundasyon kung saan itinayo ang Adventismo. Malinaw na tinukoy ni Ellen White ang pundasyon na ito bilang doktrina ng santuwaryo. Ang Kasulatan na higit sa lahat ng iba na pundasyon at sentrong haligi ng pananampalatayang Advent ay ang pahayag na, Hanggang sa dalawang libo at tatlong daan na hapon at umaga; kung magkagayo'y malilinis ang santuwaryo. [Daniel 8:14] Ang mga ito y kilalang salita para sa lahat ng naniniwala sa nalalapit na pagbabalik ni [Yahushua]. Sa labi ng libu-libo, ang propesiyang ito ay masayang inulit bilang salawikain ng kanilang pananampalataya. Lahat ng mga pangyayaring nakapaloob ay magdadala ng pananaw batay sa kanilang mga pinakamalinaw na inaasahan at pag-asa. Ang mga propetikong araw na ito ipinakitang nagtapos sa taglagas ng (Ellen White, The Spirit of Prophecy, Vol. 4, p. 258.) Sa solidong pundasyon na ito ay nananahan ang lahat ng mga haligi ng pananampalatayang Adventist, kabilang ang ikapitong araw ng Sabbath, Ang mga paglilingkod sa santuwaryo ay ang sukdulan ng pangrelihiyong taon sa paglilinis ng santuwaryo sa Araw ng Pagsisisi. Ang mga banal na pagtitipon na ito ay kalkulado lahat ng Biblikal na kalendaryong lunisolar. Ito mismo ang kalendaryong ginamit ng Millerite upang itatag ang Oktubre 22 bilang Araw ng Pagsisisi noong 1844, at ang petsa ng pagtatapos ng propetikong 2300 araw ng Daniel 8. Ang Adventismo ay nakalatag sa kalendaryong lunisolar ng Paglikha. Kung wala ang kalendaryong ito, walang Oktubre 22, 1844; walang mensahe ng paglilinis ng santuwaryo; walang doktrina ng santuwaryo, tuldok! Ginamit ng Langit ang samahang Millerite upang ibalik ang kaalaman ng kalendaryo ng Paglikha sa buong mundo. Mula pa noong Abril, at nung Hunyo at Disyembre ng 1843, at noong Pebrero ng [ang mga iniuugnay ni

6 William Miller] ay dumating sa tiyak na konklusyon. Ito ay ang solusyon ng propesiya ni Daniel ay nakabatay sa sinauna o orihinal na maka-hudyong anyo ng panahong luni-solar, at hindi sa binagong modernong rabinikong kaledaryong Hudyo. (L. E. Froom, Prophetic Faith of our Fathers, Vol. 4, p. 796, binigyang-diin.) Ang Millerites ay mga masigasig na mag-aaral ng Bibliya at kasaysayan. Lubusan nilang sinaliksik ang sinaunang kalendaryo ng Kasulatan at ginamit ito upang itatag ang petsa ng pagtatapos ng propetikong 2300 araw sa tunay na Araw ng Pagsisisi noong Nagawa nila ito sa ganap na kaalaman na ang modernong kalendaryong Hudyo ay binago at hindi na naaayon sa Biblikal na paraan ng pagpapanatili ng oras. Ang kapansin-pansing estado ng Millerites, noong 1843 at 1844, sa pagtanggi sa kasalukuyang Rabinikong kalendasyon, at muling pagbuhay sa orihinal na maka-hudyong taon ng panahon ng pagpako sa krus... upang kanilang matukoy nang tama ang pagtatapos ng panahon ng 2300-taon, kinuha nang malinaw, palaaral, matinding pagsasaliksik, ekstra-ordinaryong moral na katapangan, at tunay na kabayanihan, disididong aksyon. Ipinagsapalaran nila ang lahat sa napakahalagang posisyon na ito.... Maingat na pinag-aralan ang protesta ng Karaite noong Gitnang Panahon laban sa Rabinikong kabuktutan ng kalendaryo, sa huli y kusang-loob at hindi mababawing tinanggap, binalik, at ginamit sa kanilang problema ng propetikong panahon, ang sinaunang kalendasyon na ipinagtanggol ng mga Karaites. At ginawa nila ito sa paglaban buong kinatawan ng Rabinikong karunungan at ang kasalukuyang pangkalahatang pagsasanay ng mga Hudyo.... Ang napakalaking mga opinyon at mapaminsalang palagay ng mga Hudyo ay tumayong mga nagpapaudlot laban sa muling pagbuhay at paggamit ng tunay na kalendaryo ng Millerites gaya ng mga pangako ng Kristyanismo na ginawang mahirap ang ating paghamak sa pagbanal sa araw ng Linggo at ang ating muling pagbuhay sa tunay na Sabbath. (Grace E. Amadon, "Courageous Action of Millerites On 'Jewish Calendar' Problem," Collection 154, Center for Adventist Research, Andrews University, pp. 1, 3 & 5.) Ang Kasulatan ay nagpakita lamang ng isang kalendaryo: ang kalendaryo ng paglilingkod sa santuwaryo, maingat na sinaliksik at ibinalik ng Millerites, ay ang tanging paraan para matukoy ang tunay na ikapitong araw ng Sabbath ng Bibliya. Ang pundasyon ng pananampalatayang Adventist ay ang santuwaryo. Ang ikapitong araw ng Sabbath ay isang haligi kung saan nananahan sa hindi nayayanig na entablado. Ang liwanag na sumikat sa panahon ng ating mga ama ay ang panunumbalik ng kalendaryong Biblikal sa pagtukoy sa mga taunang kapistahan, kabilang ang Araw ng Pagsisisi. Ang liwanag na sumisikat sa ating panahon ay ang pagbabalik ng mismong kalendaryo na iyon sa pagtukoy sa lahat ng itinakda ng Langit na mga araw ng pagsamba kabilang ang sanlingguhang kapistahan, ang ikapitong araw ng Sabbath.

7 Ang doktrina ng lunar Sabbath ay hindi niyanig ang pananampalataya na minsang ipinadala sa mga hinirang. Kinumpirma nito! Ang liwanag ay sumusulong. Habang ramdam na umaalog sa paghakbang sa mga kaibigan, kapamilya o maging mga pastor, ang Tagapagligtas ay tiyak na pangungunahan ang lahat nang nagtiwala sa Kanya tungo sa kaalaman ng mga sumusubok na patotoo sa panahon ito. Ang Tagapanguna ng ating kaligtasan ay pangungunahan ang Kanyang bayan nang bai-baitang, nililinis at inaangkop sila para sa pagsasalin, at iniiwan sa likuran ang mga umalis mula sa katawan, na hindi nagkusa na manguna, at nasiyahan sa kanilang sariling pagkamatuwid. Kaya t kung ang ilaw na sumasa iyo ay kadiliman, gaano kaya kalaki ang kadiliman! Walang malaking delusyon ang maaaring luminlang sa kaisipan ng tao na hahantong sa mga tao na magpakasawa sa diwa ng tiwala sa sarili, para maniwala na sila ang tama at nasa liwanag, kapag sila y lumayo sa tunay na bayan [ni Yahuwah], ang niyakap nilang liwanag ay kadiliman. (Ellen White, Testimonies, Vol. 1, p. 333.) Ang tunay na Sabbath, kalkulado ng banal na disenyong kalendaryo ng Paglikha, ay ang tanda ng katapatan sa Manlilikha. Panatilihin ang iyong kaluluwa sa iyong Tagapagligtas. Ligtas na Siya y pagkatiwalaan! Lahat ng nagnanais ng kaalaman ng katotohanan ay bibigyan ng sumusulong na liwanag.